- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Lang leve het internet want de wereld wordt een stuk kleiner. In de goeie ouwe tijd moesten we “slechts” genoegen nemen met radio, tv en de krant maar met de komst van het World Wide Web komt er werkelijk een stormvloed van informatie over je heen. Het leukste zijn altijd die vreemde berichten, zoals degene die ik net heb gelezen:
Volgens een vrouw uit Zweden zat er een penis in haar fles tomatenketchup. Viktoria Ed kwam tot de bizarre ontdekking in de ketchupfles van het merk Godegaarden nadat haar echtgenoot en kinderen al eerder saus uit de fles hadden genomen.
“Het object in de fles zag eruit als een penis van een volwassene -indien menselijk- van gemiddelde grootte. Het was walgelijk. De fles zag eruit alsof het ongeopend de fabriek had verlaten. We willen weten hoe dat ding in onze ketchupfles gekomen is,” aldus Viktoria Ed.
Godegaarden ketchup werd vervaardigd in Turkije en gedistribueerd door de firma Axfood. De winkel waar de ketchup gekocht werd, heeft de hele voorraad uit de rekken laten halen. De vrouw wil nooit meer van dat merk iets kopen. De Zweedse politie heeft de ketchupfles inclusief de penis in beslag genomen. (bron: http://www.fok.nl)
Yuck, wat smerig. Je zal zo’n geval maar in je fles ketchup aantreffen, dat geeft weer een nieuwe dimensie aan het woord “bloedworst”. Maar wat ik vreemder vindt: Hoe komt die penis in de ketchup? Dit is nu niet een lichaamsdeel dat je snel kwijt raakt.
– “Allo Fatima”
– “Allo Ali”
– “Wil je thee?”
– “Ja lekker, mhar erst plasjen”
Ineens een ijzelijke gil van het toilet
– “Sjiet, sjiet Fatima, iek ben mijn pielemoos vergeten op werk. Oi oi oi….”
Nee zo werkt het niet, een penis is toch een zeer bloedrijk orgaan, dat merk je wel als je per ongeluk tussen de tomatenpers komt.
Zoiets geks heb ik nog nooit aangetroffen in levensmiddelen. Ik ben nooit verder gekomen dan een worm in een fles cola en een wesp in een pot doperwten. En hoe zit het met jullie? Wat is het vreemdste dat jullie in levensmiddelen zijn tegengekomen?
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Snappie’t? Ik sni-sna-snap het niet hoor. Is daar een Duitse klein meisje die met een simpel melodietje in Duitsland een grote hit scoort over een krokodil. Ok, over de musikale smaak van onze oosterburen kan men twisten met hun schlagermuziek. Hier in Nederland hebben wij toch wel een betere muzieksmaak zou je denken. Niet dus want wat schept mijn verbazing als dit Duits kinderliedje doorschiet naar de eerste plaats in de mega top 50. Op carnaval lallen bezopen ballen mee. Sni sna snappie, snappie snappie snap… POLONAISE!!! Okay, op een feestje kan ik het mij voorstellen, maar dat het op nummer 1 staat en daarmee laat het vele video’s/liedjes met rappende zangers, blote borsten en bibberende konten ver achter zich. Yeah, Snappie rules. Maar als er dan eens zo’n origineel nummer een hit is, zijn daar ook de aasgieren die het grote geld ruiken en een graantje mee willen pikken. En zo duurde het niet lang over er verscheen een Nederlandse versie van dit nummer. Ik zie het al helemaal voor mij. Pappa en mamma zitten voor de buis en zien het liedje.
“Goh Truus, dit is wel wat voor onze kleine Sabrina, we verzinnen een lullige vertaling en laten haar het lied inzingen.”
“Ja maar Piet, ze is pas 4 en ze is zo bang voor krokodillen.”
“Denk eens aan het geld dat binnenstroomt.”
“Je hebt gelijk Piet, ik reserveer meteen een studio voor morgen. We moeten snel zijn voor er andere ouders zijn die op hetzelfde idee komen.”
De kleine Sabrina wordt dus naar de platenstudio gesleept. Terwijl ze met haar bibberend kinderstemmetje het liedje inzingt, biggelen de traantjes over haar onschulde gezichtje. Maar papa en mamma zien het niet door de dollartekens die in hun ogen gepriemd staan. Na de opnames danken pappie en mammie hun kleine dochtertje voor de vele eurootjes die binnen zullen stromen, maar de kleine Sabrina kan haar hele leven lang het woordje “krokodil” niet meer horen.
Maar er zijn meerdere kapers op de kust. William had het enkele dagen geleden er al over. Jawel mensen, uitkijken geblazen, want er waart nu ook een geile krokodil rond. Ja, dat hoor je goed! Er is nu ook een Nederlandstalig liedje verschenen met de titel “Snappie” gezongen door De Geile Krokodil. Ik hoorde hem gisteren voor het eerst en het was wel lachen. Het liedje gaat over een hitsige krokodil die het op zijn verzorger voorzien heeft. Je hoort een hitsige mannenstem met een zwaar Duits accent en de stem van de verzorger lijkt wel een beetje op een van De Vliegende Panters. Kortom, krokodillen in alle soorten en maten. Nu is alleen nog het wachten op een rapkrokodil, de rastakodil en een duet tussen Frans Bauer en Snappie. Ik snap het niet meer, snapt u het nog wel?
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Men heeft zo van die dagen die anders lopen dan ze zouden moeten. Vandaag is zo’n dag. Het begint dan al met het krieken van de dageraad. Terwijl ik langzaam uit mijn droom ontwaakte viel mijn oog op de wekker. Verdorie, kwart over zeven. Een half uur te laat en die rotwekker was niet afgegaan. Dat is natuurlijk al geen goed begin van de dag. Natuurlijk sneed ik mijzelf tijdens het scheren, iets dat niet hoort te gebeuren want ik bent een moderne man, een wereldburger en daarom scheer ik mij met Gilette Mach3, het scheersysteem die bladiebladieblah… je kent die verkooppraatjes wel. Beneden kwam ik erachter dat het brood op was, dus moest ik snel een afbakbrood in de oven bakken. Wel lekker dat het huis nu naar versgebakken brood rook maar ook dit nam weer extra tijd in beslag. Nog half slaperig stond ik het brood te snijden en het stuk kaas te mishandelen in een poging om er fatsoenlijke plakjes vanaf te krijgen. Ik krijg een halve hartverzakking als ik ineens het gezicht van mijn buurvrouw voor mijn keukenraampje zie. De band met de buren is niet zo innig dat ze rond kwart voor acht al bij ons op de koffie wil komen. Ze zegt iets en maakt vreemde gebaren. Ik ben niet in mood om zo vroeg hints te spelen en loop naar de voordeur. “Je hebt een lekke achterband” zegt ze vriendelijk. Nee he!! Dat kan er ook nog wel bij. Wim zou mij even naar het station brengen maar dat plan gaat ook niet door en ik moet met de bus. Onderweg naar de halte hoort God mij brommen, wat een begin van de ochtend… Gelukkig was mij plekje in de trein nog vrij. Ik zit meestal op het krukje boven aan de trap van de dubbeldekker, daar heb ik genoeg beenruimte. Zoals gewoonlijk laat ik mijn gedachtes lekker varen tijdens de reis. In gedachten heb ik de lotto gewonnen en ben allemaal leuke dingen aan het doen. Ik staar naar buiten, naar de Oostvaardersplassen met de reeën en een sporadische vos. Ik staar naar buiten, naar station Almere-Buiten en een perron gevuld met verbaasde reizigers die wij in een pittig tempo voorbijrijden.. Op het moment dat ik denk: “Hier klopt iets niet”, treedt het remsysteem in werking. Met een ruk mindert de trein zijn vaart en ik kukel bijna voorover van mijn kruk af richting trappen. Ik hou mij stevig beet. Met een ruk komen wij tot stilstand, tientallen meters voor het station. Oeps, foutje… Na een paar minuten rijdt de trein zachtjes achteruit om alsnog de reizigers te laten in- en uitstappen. Nu weet ik het zeker, dit wordt geen normale dag. Wie weet wat mij nog allemaal te wachten staat.