- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Het gaat op dit moment niet echt lekker met Wim. Hij is al enige weken ziek thuis. Oververmoeid en de kleinste inspanning was al te veel voor hem. De dokter kan niet direct iets fysieks vinden maar verbetering zit er maar niet in. Bovendien kreeg hij eind vorige week ineens enorme pijn in zijn gezicht, kiespijn denk je dan. Maar na een bezoekje aan de dokter kwam er iets anders uit de bus. Hij heeft een virus-infectie die zich genesteld hebben op zijn aangezichtszenuwen. “De oplossing” van de dokter? Paracetamol. Je begrijpt natuurlijk ook wel dat dit niet echt helpt. Ik heb echt medelijden met hem. Zo verschrikkelijk moe en dan ook nog eens een heel pijnlijk gezicht erbij en ik kan er niks aan doen. Ik word er een beetje verdrietig van. Vanmiddag moet hij maar weer de dokter bellen want dit gaat niet goed zo.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Hoi allemaal,
Half Nederland is ziek dus ik kan niet achterblijven. Ik blijf even onder de wol en zodra ik weer beter ben zie je vanzelf een logje verschijnen.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
En Gaston, wat hebben ze gewonnen?
Jaaaaaaaaaa, een gratis en geheel verzorgde voetreis naar Rome…
Het is een flauwe grap die te pas en onpas door mijn omgeving gebruikt wordt door de jaren heen. Hahaha, leuk hoor en meer dan een flauwe glimlach kunnen ze niet van mij krijgen. Maar er zijn sommige mensen die dat echt serieus nemen. Zo’n iemand is een collega van mij. In mei beginnen hij en zijn vrouw aan een 4 maanden lange voettocht naar Rome, een behoorlijke tippel van meer dan 1500 kilometer. Ze beginnen in hun woonplaats Amersfoort en wandelen zo naar Rome.
Ik stond laatst met hem in de trein en kreeg het hele verhaal in geuren en kleuren te horen. Hij had een financiële meevaller gekregen waardoor hij en zijn vrouw een aantal maanden onbetaald verlof konden opnemen. Nu was wandelen altijd al een grote hobby van beiden maar nu kon hij ook zijn grote wens in vervulling laten gaan. Vol aandacht luister ik maar gruwel aan de gedachte zo’n eind te moeten lopen. Man, ik word al moe van het stukje lopen van de trein naar kantoor. Laat staan dat ik dat hele eind loop. “De bepakking weegt zo’n 11 kilo” zegt hij stoer. Ik kijk hem van top tot teen aan. Als je dit verhaal zo hoort en je stelt mijn collega zo voor, zou je misschien een sportieve jonge God zien met spieren als stalen kabels. Een topsporter, een geweldenaar… Niets van dit alles. Het is een doorsnee man van dik in de veertig, niet gespierd, niets bijzonders. Ik heb respect voor hem. Als hij het over de Alpen heeft, fonkelen zijn ogen van enthousiasme. In gedachte kan ik maar een ding denken: hij liever dan ik. Als ik in mei of juni met een glas cola en een bak met chips lui op de bank hang, zal ik nog wel even aan hem denken en de heer op mijn blote knietjes dank dat ik geen winnaar ben van een voetreis.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Het gebeurd niet veel maar vannacht was het weer eens raar. Spokennacht. Nee wij hebben geen last van witte verschijnselen met rammelende kettingen. Nee, de spoken waren wij. Ik merkte gisterenavond al dat het geen prettige nacht zou worden. De hartkloppingen speelde weer op en ik voelde me beroerd. Maar wonder boven wonder ben ik toch in slaap gevallen. Om half twee werd ik wakker door gestommel van Wim, hij had kiespijn en was op zoek naar een pijnstiller. Hij had nog geen oog dichtgedaan. Ik heb hem een pijnstiller gegeven en het raam goed open gezet zodat het flink koud werd in de slaapkamer, dat vermindert de pijn meestal wel. Terwijl hij zijn weg naar dromenland zocht, zat ik klaarwakker op bed. Ik voelde mij beroerd en klaarwakker. En wat doe je in zo’n geval: Je zet de TV aan. Heb je wel eens de TV midden in de nacht aangezet? Nou, je mist niks hoor. Op de publieke zender kreeg je de dagelijkse portie ellende over je heen gestort in de vorm van eindeloze herhalingen van het nieuws en actualiteitenprogramma’s. Dan maar overzappen naar de commerciële zenders. Niet te geloven: Op zeker 4 – 5 van die zender kwamen de blote tieten en hitsige dames langsrollen. Ontblote dames waarvan haar geslachtsdeel net niet zichtbaar was, keken met een gezicht of ze zeer moeilijk naar het toilet moesten in de camera. “Bel me” klinkt het kreunend uit de speakers. Ik krijg plaatsvervangende schaamte. Wat zal Wim wel niet van me denken, dat ik hiernaar kijk. Bovendien staat de TV vlak naast het open raam, het is dan wel half twee in de nacht maar goed. De buurman zal maar net op zijn balkonnetje staan (kleine kans). Vlug doorzappen dus. Maar van ontsnappen is geen sprake, een of ander huppeltrutje is op zoek naar een leuke jongen. Je kan haar bellen voor een fiks bedrag per minuut. En het zijn nog van de lelijke meiden ook, die hun eigen lichaam als een keurmeester bij een veemarkt betasten. Niks erotisch, maar grof en platvloers. Echtwaar, ik snap niet dat een gezonde Hollandse heteroman hem daar van overeind krijgt. Ik zou er spontaan homo van worden, ware het niet dat ik al tot die doelgroep behoor. Nee, de tv hoef je ‘s nachts niet aan te zetten, dus ben ik maar naar beneden gegaan en heb even op het internet rondgesurfd. Lekker muziek geluisterd, wat geweblogd, etc. Bovendien, als ik al op zoek was naar een nachtelijke schone doe ik dat wel gratis en voor niks op een van de chatboxen op het internet. Dat scheelt weer in de telefoonkosten.