- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Ik heb het verdiend. Heerlijk weekend!!! Het was een hectisch weekje op het werk met drie deadlines en joepie! Ik heb alles op tijd af en mag nu lekker weekend vieren. En ik heb er zin in, ik ga lekker het hele weekend luieren. Ik wens iedereen een heerlijk rustig weekend toe.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Het moet niet gekker worden. In de race om de kijkers gaan de televisiemakers steeds verder. Gisteren kon men op Yorin kijken naar de laatste “aanwinst” in TV-land: “Herken de homo”. Een vrijgezelle dame moet uit een rij van 14 mannen elke keer 2 mannen wegsturen totdat er 1 man overblijft met wie ze 1 miljoen dollar mag lenen. Er zit echter een addertje onder het gras: 9 van de 14 mannen zijn homo. Blijf de dame aan het einde met een homo achter, dan krijgt deze al het geld voor zich alleen. Uit pure nieuwsgierigheid heb ik gisteren gekeken. En precies wat ik dacht. De homo’s deden zo hun best om als hetero over te komen, het leek wel of hun leven er van af hing. In Amerika is dat waarschijnlijk ook wel het geval, daar worden te opvallende gays gewoon in elkaar gemept door potenrammers. Ik ben blij dat ik net 10 jaar geleden uit de kast ben gekomen. Moet ik er weer in en ook zo hetero mogelijk overkomen? Met het opkomende moslin-extremisme is dat misschien verstandig, want over 10 jaar ben ik bang dat ik “It’s raining men” moet zingen omdat op elk flatgebouw een homo met zijn hoofd naar beneden van 10 hoog wordt gegooid door opgeschoten Moslimpjes die in een identiteitscrisis flink zijn ontspoord. Nee, ik niet! Ik ga niet meer terug in de kast. Ik ben niet hetero, ik ben niet homo. Ik ben gewoon Jef. Ik laat mij niet in een kastje duwen.
Maar goed, om nog even op de show terug te komen. De show begon al goed, als 14 lulletjes rozenwaters kwamen onze Don Juans op een oude knol aangereden naar de dame die veroverd moest worden. Ze waren lekker “macho” gekleed in een cowboysoutfit. En alle 14 mannen kwamen natuurlijk stoer van hun paard af. Alhoewel bij sommige mijn gaydar wel wat zag, enkele hadden toch overduidelijk een Mr. Humphries-loopje. De rest van de show verliep volgens de geijkte stereotypen. Natuurlijk vonden werd degene die als enige een fohn bij zich had voor homo uitgemaakt. Aan het einde van de show moest de dame in kwestie 2 mannen wegstemmen. En dat was de hele grap, uiteindelijk stuurde ze 2 hetero’s naar huis. Ze blijft nu dus achter met 9 homo’s en 2 hetero’s. En zo blijkt nu eenmaal: men moet mensen niet in hokjes duwen. Elk mens is een individu, niet elke homo is een ontzettende relnicht en elke stoere hetero kan ook zijn vrouwelijke trekjes hebben.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Een paar dagen geleden nam ik een kijkje op de log van onze soop-moederkoningin Pasula en zag dat ze een stokje had gekregen. Een muzikaal stokje nog en, jawel ze is vriendelijk. Het stokje werd o.a. aan mij doorgegeven. Dank u wel prinses. Normaal neem ik geen stokjes aan van andere mensen, dat mag niet van mijn mammie. Maar een muziekstokje is toch wat anders en dus zal ik ook mijn lijstje geven. Dit zijn de vijf vragen en hun antwoorden
1. Wat is het totale grootte aan muziekbestanden op je computer?
Dat is vrij veel. Op dit moment staan er zijn 32.000 mp3’s op mijn computer en dat komt neer op zo’n 110 Gb. Ik vind het makkelijk om mijn CD-collectie zo bij de hand te hebben.
2. Wat is je laatste gekochte CD?
Oei, dat is een hele tijd geleden. Ik koop eigenlijk geen CD’s meer, maar wel muziekdvd’s. De laatste CD die in mijn bezit is gekomen is Miracles van Celine Dion. En de laatst gekochte? Ehmmm Hitzone 27 volgens mij.
3. Wat is letterlijk het laatst geluisterde nummer voordat je dit bericht las?
Dat is het laatste nummer dat op mijn radiostationnetje voorbij kwam, Proud Mary van Creedence Clearwater Revival
4. Geef 3 nummers door die je heel vaak luistert, of die veel voor je betekenen, en waarom? (evt. met linkjes zodat anderen het kunnen beluisteren).
Drie nummers maar? Ik heb er veel en veel meer die ik heel veel luister. Maar de volgende nummers maken een helemaal emoties in mij los en weten mij elke keer nog te beroeren en dat is knap als muziek dat kan.
– Nu het om haar gaat van Rob de Nijs
– Geen kind meer van Karin Bloemen
– To where you are van Josh Groban
Het valt mij op dat het toch nummer zijn die te maken hebben met de dood van mijn moeder. Over verdriet, machteloosheid en troost. De teksten van deze 3 nummers zijn heel mooi en ook de melodielijn is bij alle drie de nummers zeer goed.
Maar ik wil ook nog even mijn drie favoriete artiesten geven:
– Celine Dion
– Sarah Brightman
– Loreena McKennitt
5. Aan welke drie personen geef jij het ‘Muziekstokkie’ door, en waarom?
Ik geef het muziekstokkie niet door, ik vind hem veel te mooi en gebruik hem nu als dirigeerstokkie. Jullie krijgen heus nog wel genoeg stokkies door, misschien heeft Marcel er nog wel een over. Hij probeerde toch al een tweede stok aan mij te slijten. Maar daar trapt Jeffie niet in.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Allereerst wil ik iedereen een gelukkig, goed en gezond 2005 wensen en dat een ieder mag krijgen wat hem toekomt.
Het was de laatste tijd wat stilletjes op mijn weblog. Ik had het zeer druk en kwam maar telkens niet toe om wat op te schrijven. Was mijn inspiratie opgedroogd? Beleef ik niks leuks meer? Nee, niets van dit alles. Met kerst en oudjaar ben ik door Paula behoorlijk heftig toegesproken. Zij is nu door mij verslaafd aan het loggen en ik maak me er nu wel heel makkelijk van af. Tja, dat kan natuurlijk niet. En daar heeft ze gelijk in. Dus mijn goede voornemen voor het komend jaar is om weer regelmatig te gaan loggen.
2004 hebben we achter ons gelaten en gaan met frisse moed 2005 tegemoet. Oud en nieuw werd dit jaar bij ons thuis gevierd, samen met de gezinnen van mijn broer, zus en vader. En ook Paula en haar man ontbraken niet. Die horen ook een beetje bij de familie ondertussen. De hele dag heb ik in de keuken gestaan om de oliebollen, appelflappen, bananenbeignets etc. te maken. Ik weet niet wat het is, bij elk feest denk ik altijd te weinig in huis te hebben en ik hou meestal tonnen eten en drinken over. Ook dit jaar weer. Mijn zus nam een zalmsalade mee en mijn schoonzusje had de bowl gemaakt. Het nieuwjaar begon al goed, Paula d’r hoektand brak af op een toastje met zalmsalade. Elke keer als ze moest lachen, lachte ik even hard mee. Onze arme prinses Pasula was nu omgedompeld in vampierprinses Vampirella want haar tand was afgebroken in een scherp puntje. 2005 begon voor Paula met een bezoek aan de tandarts. Hopelijk valt de kies nog goed op te bouwen, hoewel ik mijn twijfels heb. Ook voor mijn schoonzusje Ineke begon 2005 lekker, ze zat een beetje voor spek en bonen op de bank, overeind gehouden door de aspirine. Een snotterneus en traanoogjes veranderde haar in een zielig hoopje mens die haar ziek 2005 instuurde. De rest ging gelukkig wat beter 2005 in. Gewapend met een glas champagne in de aanslag telde we af naar 0.00, maar door de onduidelijke klok op Nederland 1 liepen we een minuut achter en kwamen pas op klokslag 12 uur erachter dat het nieuwjaar was. En toen begon het zoenen en het wensen. Paula en haar man zaten tegenover elkaar in de kamer en door de ontstane chaos en drukte in de kamer konden ze elkaar maar niet bereiken om te zoenen. Milko, mijn zwager, raffelde alles af en nam een spurt naar buiten om zijn vuurwerk af te steken. Ook dit jaar had hij weer goed uitgepakt, dus met z’n allen naar buiten om het vuurwerk te bekijken. Kortom, een gezellig en geslaagd avondje.
Niemand kiest zijn eigen verjaardag en daardoor zijn er enkele mensen die op “rotdagen” jarig zijn zoals 29 februari, sinterklaas, kerst of oud/nieuw. Mijn schoonouder is een van die mensen, ze is jarig op 1 januari. Dus meestal is er voor ons van uitslapen geen sprake en reizen we 1 januari af naar Friesland waar de hele familie samen komt. Dit jaar besloot mijn schoonmoeder haar verjaardag op 2 januari te vieren. Ze huurt dan het buurthuis af want zoals een doorsnee gezond Fries gezin, is mijn schoonmoeder gezegend met een grote kinderschare. Wim is dan ook een van haar 9 kinderen. En met haar verjaardag komen er zo’n 40 – 50 mensen over de vloer, dat past niet allemaal in haar huisje dus wijkt ze sinds kort uit naar het buurthuis. Het was weer heel gezellig. Iedereen was aanwezig maar dan begint de ellende. De felicitaties en het dilemma. Wens je iemand eerst een goed 2005. Doe je het in het Nederlands of Fries? Of begin je eerst met de verjaardagsfelicitaties. En dat dus zo’n 40 – 50 keer, een ware uitputtingslag. Alles was weer goed verzorgd. Heerlijk gebak (heb ik kunnen weerstaan), broodjes met rollade, soepen, salades. Ja, mijn schoonmoeder weet van uitpakken. We gingen natuurlijk veel te laat naar huis en doken meteen in ons bedje en mijn eerste werkdag begon weer goed. Ik had mij mega verslapen.