Gegevens

Afgelopen vrijdag was het weer eens tijd voor een uitje. Wim kreeg nog steeds zijn wandelschoenen voor zijn verjaardag, die we bij een speciaalzaak in Amsterdam zouden kopen. Omdat het er niet eerder van was gekomen en omdat de strand zesdaagse wel dichtbij kwam besloten we vrijdag maar te gaan. Wim en Pasula zouden Gerard en mij van het werk af halen. Daarna Amsterdam in, schoenen halen en uiteindelijk uitwaaien op het Noordzeestrand. Het klonk als een heerlijk uitje. De auto hebben we aan de rand van Amsterdam gezet en zijn met de tram de stad ingereden. Het was bloedheet en het duurde niet lang of de tram veranderde in een aquarium gevuld met zweetwater. Het was stampend druk en iedereen stond tegen elkaar aan geplakt en de weeïge zweetlucht kwam je tegemoet. We waren dus dolblij dat we op het Leidseplein uit konden stappen.

Het was maar een klein stukje naar Bever, een winkel gespecialiseerd in hiking, etc. Mijn collega, die nu een voetreis naar Rome houdt, had deze winkel geadviseerd. En ik ben hem nog dankbaar want de winkel had… Airco!!! Ah, die koele, heerlijk koele lucht. Het duurde even voordat wij aan de beurt waren, maar het wachten was geen straf want de temperatuur was aangenaam en ook de verkopers deden geen pijn aan de ogen. Pasula had ondertussen het koffiehoekje gevonden en was uit een boekje Italiaanse woordjes aan het leren voor onze naderende vakantie. Wim werd er op vakkundige manier geholpen en mocht de schoenen zelfs 10 dagen op proef gebruiken, hij mag er alleen niet mee buiten lopen.

Het was alsof we een klap voor ons gezicht kregen toen we buiten kwamen, toen we tegen een deken van warme lucht liepen. Wat gingen we doen? Dat was de grote vraag. Aangezien het al over zessen was, besloten we dat leuke tentje in de Leidsestraat op te zoeken waar we een tijdje geleden hadden gegeten. Helaas, ook hier was een leuk winkeltje weer verruild voor nog een kledingzaak. Alsof die er nog niet genoeg zijn!!! Het werd dus eten in de Korte Leidsedwarsstraat. Allerlei exotische dames probeerden ons in hun tentje te lokken, maar ons oog viel uiteindelijk op een Braziliaans restaurant. We mochten plaats nemen op wiebelige plastic stoeltjes aan kleine plastic tuintafeltjes. De uitbaters wisten van prijzen. De vleesgerechten was excl. de sausjes en friet. Persoonlijk vond ik het eten een beetje tegenvallen, mijn biefstukje was niet echt zo mals. Na afloop moest Pasula natuurlijk weer even naar het toilet, maar bleef zelfs voor haar begrippen wel heel lang weg. We begonnen behoorlijk ongerust te worden. Was ze doorgespoeld? Aangevallen door een hitsige Braziliaan? Na enige tijd kwam ze met een rood hoofd naar buiten lopen. Wat was nu het geval. Normaal is Pasula een toilet-expert. Het toilet wordt met een nauwkeurig oog geïnspecteerd. Is hij schoon, hoe is de bril, is er toiletpapier? De laatste stap had ze dit keer overgeslagen. Dom, dom, dom want uitgerekend nu was er geen toiletpapier aanwezig. Oei, wat nu? Pasula’s ogen flitste door de ruimte.. Nergens toiletpapier… Het klamme zweet brak haar uit. In het voorgangetje stond een plank met een berg papier. Alleen, de plank hing hoog en Pasula is klein. Dan rest er maar één oplossing… Spring met je broek op je knieën… En op… en neer… en op.. en neer… Uiteindelijk kreeg ze een rol te pakken. Pasula uit de nood en wij van het lachen in de goot. Zo’n dag moet gewoon worden afgesloten met een heerlijk ijsje bij Haagen Dasz.

Met warm weer is het altijd goed toeven op het Leidseplein met z’n straatartiesten. Ook nu was weer iemand bezig met een show en dan is Pasula haantje voorste. Wim, Gerard en ik voelde de boel al aankomen en stonden wat achteraf en maar goed ook. De artiest vroeg een man een tennisracket te checken, deze man was sterker dan hij zelf dacht want het racket brak onder zijn handen. De mensen lagen dubbel. Toen liep de artiest op Paula af. Of ze zijn ballen even wilde voelen… Nee vieze vunsjes.. De artiest had een aantal glazen ballen in zijn handen, waar hij kunstjes mee deed. Gelukkig begreep Pasula ook wat hij bedoelde.

Ondertussen was het alweer behoorlijk laat geworden zodat het strand er niet meer in zat, maar voldaan keerde we weder naar de auto die ons veilig weer naar huis bracht. Dat was het einde van weer een leuke avond.

Gegevens

Wat is makkelijker dan het maken van een hartige taart? Heerlijk voor op een warme zomerdag. Lekker met wat verse sla…minimaal 5 plakjes bladerdeeg1 dubbele kipfilet 1 blikje mango in siroop 1 blikje ananas in siroop 1 rode paprika bosui (lente-ui) 100 g geraspte oude kaas 4 eieren 2 dl melk peper zout Verwarm de oven voor tot 200° C. Vet een springvorm van 22 cm lichtjes in. Bekleed de springvorm met de plakjes bladerdeeg. Snijd de kip en de paprika in kleine blokjes en de bosui in fijne reepjes. Bak dit in een koekenpan gaar met een klein beetje boter. De mango en de ananas (indien nodig) in blokjes snijden en dit even meebakken in de koekenpan. Kluts de eieren samen met de melk en zout even door elkaar. Verdeel het koekenpanmengsel over het bladerdeeg. Hierover strooi je de helft van de geraspte kaas. Giet het eieren hierover en dek dit af met de andere helft van de kaas. Zet de vorm in de hete oven, en bak de taart in 45 minuten goudbruin en gaar. Laat de taart 10 minuten buiten de oven afkoelen.Eet smakelijk.

Gegevens

Ik was het alweer vergeten, maar met de eerste zonnige dag gisteren kan ik er niet om heen. Die warmte… Die hitte. Yuck!!! Het is misschien voor een heleboel mensen onbegrijpelijk maar van mij hoeft het niet. Hier op het werk hebben we geen airco, zit ik op een halve meter van het raam vandaan waar de hele dag de zon op schijnt. Je raadt het al, instant-sauna!!! Zelfs in mijn dunste t-shirt verschijnen al snel spontaan de zweetplekken. Er heerst in dit gebouw tijdens de hete zomermaanden dan ook maar één advies: Mañana, mañana. Maar wat dacht je dan van de trein? Lekker met z’n allen staan zweten op een vol balkon in een hete, benauwde ruimte tot je sterretjes begint te zien. En als je thuis komt en ‘s avonds heerlijk in je bedje ligt begint die ellende weer opnieuw. Die warme lucht inademen… Brrrr, ik raak dan helemaal in paniek. Was dit vroeger ook al zo? Ik heb toch het idee dat ik met elk jaar slechter tegen die warmte kan. Het liefste lig ik in het zwembad met een heerlijke cocktail binnen handbereik. Eet ik mij suf aan ijsjes, stop mijn hoofd in het vriesvak of verblijf constant in de auto waar de airco op volle toeren draai. Geef mij maar een graadje of 22 met een licht briesje en af en toe een verkwikkend buitje. Of is dat teveel gevraagd?

Gegevens

Herinner je het nog? Die duffe spelshows uit de jaren ’70. De Weekendquiz, De B.B. Show, Een van de Acht? Kandidaten die finaal uit hun plaatje gingen als ze een knaloranje fonduepan, een Nilfisk die klopt, veegt en zuigt of de klapper… De portable zwart/wit tv hadden gewonnen. Hoe zeer zijn we dan door de tijd heen verwend. De prijzen werden steeds groter… Kleurentelevisie, exotische reizen, een auto. Tegenwoordig vertrekken winnaars al geen spier meer als ze een ton of meer winnen. Men moet dan ook steeds gekkere prijzen bedenken want mensen zijn tegenwoordig niet meer snel enthousiast te krijgen. Vanmorgen las ik in mijn treintje het Veronica Magazine, die maakte het wel heel bont. Want je kon namelijk een verbouwing winnen. “Wil jij nieuwe borsten?” prijkt het in koeienletters op de voorpagina, “kijk snel op pag. 34”. En ja hoor. Je kan de volgende verbouwingen winnen. Een facelift, eyeslift, borstvergroting/verkleining, Epilase, liposuctie en haartransplantatie. Wat is het volgende? Penisvergrotingen bij ontevreden mannen, een geslachtsverandering, vrouwenbesnijdenis voor extreme moslims, win de begrafenis van je leven of misschien een gratis bevruchting door een filmster of nobelprijswinnaar? The sky is the limit. Nee, dit gaat mij echt net een stapje te ver. Zou je meedoen met zo’n prijsvraag?

  1. 650 jaar
  2. Ziekkies

Pagina 36 van 88

Joomla templates by a4joomla