- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Soms is het een beproeving om op je werk te komen. Het begon vanmorgen vroeg al. Veel te laat sloeg de deur achter mij dicht. Ik liep de straat uit en vanaf dat punt is het nog zo’n 150 meter lopen naar de bushalte. En je raadt het al, de bus kwam er nog aangesjeest. Ik schatte de afstand tussen de bushalte en mij in, de afstand tussen mij en de bus en het duurde niet lang voor ik besefte dat een sprintje trekken geen nut had. Onder het mompelen van “was ik maar in bed blijven liggen” droop ik af naar huis. Over een klein half uurtje nog maar een keer proberen.
Poging twee verliep een stuk beter, althans… ik was op tijd, de bus niet. En zo kwam het dat ik maar 1 minuut overstaptijd naar de trein had. Het sprintje moest nu wel getrokken worden en met mijn tong op de knieen sprong ik nog net op tijd de trein in, de deuren zoefde al achter mij dicht. Ik was buiten adem en stond flink uit te hijgen. Het oude dametje keek verschrikt achter haar krantje vandaan en zag dat het vals alarm was. Het was maar een arme stakker die bijna zijn trein had gemist. Het was duidelijk te merken dat het zomer was, de mensen waren heel luchtig gekleed. In Almere stapte een echtpaar in de trein. Niet vreemd, alleen was de dame in kwestie van top tot teen bedekt in zwarte… ehhhh… tja, hoe moet ik dat nu noemen… Zwarte, ruime “kleding” en alleen een klein spleetje voor haar ogen was zichtbaar. Omdat ik een gruwelijke hekel aan verplichtingen heb en voor mij vrijheid het grootste goed is, begon mijn bloed te koken. Toevallig was vanmorgen op televisie dat 51% van de Nederlandse de Islam niet zo zag zitten. Ik moet bekennen als ik deze uitwassen zo zie, ik hier ook niks van moet hebben. De vrouw onder deze lappen wordt totaal uitgewist, ze bestaat gewoon niet. Bovendien lijkt het mij met deze hitte ook niet erg prettig. Nee, zoals ik al zei, ik kan heel boos worden over de vrijheidsberoving van deze vrouwen. Maar lang kon ik niet boos blijven want er kwamen twee (waarschijnlijk) Marokkaanse meisjes de trein in en gingen tegenover mij zitten. Kijk, zo kan het ook! De meisjes zagen er leuk uit en voelde zich vrij en ongeremd en zaten voluit te kwebbelen (in het Nederlands).
Een groot deel van Nederland heeft ondertussen vakantie en dat was te merken want toen ik uit wilde stappen, had ik een klein probleempje. Het gehele balkon was gevuld met vakantiegangers, koffers, tassen etc. Ik moest met een hink-stap-sprong bij de deur komen want denk maar niet dat men aan de kant ging. Zij hebben dat vakantiegevoel misschien al, maar ik mag nog zo’n twee maanden ploeteren.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Wat doen twee dagen slecht slapen en een te hoge temperatuur op het werk met een mens? Juist, je valt bijna in slaap achter je bureau. Hoewel ik met plezier naar mijn werk ga, is het gebrek van airco in de zomer groot. Mijn kamer heeft de ramen op het zuiden en in de loop van de dag verandert het kantoor in een ware sauna.
Omdat het gisteren vrij rustig was, heb ik een vrije middag genomen. Omdat Wim op de woensdag nog thuis is, konden we lekker een boswandeling maken of naar het strand gaan. Maar toen ik thuiskwam was mijnheer er niet. Hoe durfde hij zonder mij te gaan horten. Terwijl ik de middag zonder eigen vervoer huisarrest had, bleek mijnheer zelf lekker naar het strand te zijn gegaan om te gaan oefenen voor de strand zesdaagse die er aan komt. Op de terugweg dacht hij mij op te kunnen pikken van mijn werk, maar hij kwam tevergeefs op kantoor. De vogel was al gevlogen. Als hij zijn mobiel had meegenomen, had ik hem kunnen waarschuwen. Helaas, pindakaas. Thuis moest hij ook nog eens mijn tirade aanhoren. Nou eigen schuld, dan had hij zijn mobiel maar mee moeten nemen.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Sinds kort zijn we weer aan het zwemmen geslagen. Vorig jaar zijn we uit protest gestopt met zwemmen, protest omdat men op het onzalige idee was gekomen om een deel van het recreatiebad te gebruiken voor aqua-spinning. Jawel, je pleurt een aantal hometrainers in het zwembad en je mag je de peentjes zweten. Het is niet alleen vervelend dat het getrappel plaatsvindt op de enige plek waar je een beetje baantjes kan trekken. Maar het hele zwembad mag meegenieten van zo’n huppeltrut met een microfoontje voor haar mond, die de trappende hijgers probeert op te peppen met een paar losse kreten ondersteund door een vette housebeat. Er was geen ontsnappen mogelijk. Elke maandag t/m donderdagavond kon men spinnen en op vrijdagavond is er kinderdisco. Dan ga je als drie volwassenen ook niet tussen al dat grut inzitten.
Toch begonnen wij het zwemmen (lees poedelen, bubbelen etc.) een beetje te missen. Gisteren was weer de tweede keer dat we gingen. De eerste keer was meteen al raak. De mevrouw achter de balie herkende ons meteen en vond het al zo’n lange tijd geleden dat wij waren wezen zwemmen. Altijd leuk om te horen. De tweede verrassing was die poedelnaakte man die in de gang bij de kleedhokjes stond. Wij werden getrakteerd op een stevige maar harig bilpartij.
Gisteren geen blote billen voor ons maar een lekker rustig zwembad zodat we heerlijk van het zonnetje konden genieten in het buitenbadje. Zoals altijd komt de vraag “Wat eten we vandaag?” aan bod. De voorstellen varieerde van lasagne, soep, tomatensalade tot hutspot aan toe. Ik kan er echt niks aan doen maar de meeste stemmen waren toch voor een terrasje bij de Mac. Wim sputterde nog een beetje tegen maar ging uiteindelijk ook akkoord. En twee rondjes bubbelen in het bubbelbad, hobbelt Pasula mokkend achter ons aan. Als een ware prinses in een Bros-reclame lag madame tussen de bubbels. Tja, dan moet je even hard optreden: Eruit en ook gelijk met ons onder de douche vandaan. Pasula kan namelijk moeilijk onder de hete douche vandaan komen. We bereiken een compromie: 2x op de doucheknop drukken. De douchestralen kletteren op ons neer. Dan houdt mijn douche ermee op. “Zo, dat was mijn eerste keer!” roep ik triomfantelijk. Pasula en Wim liggen in een stuip. Wat heb ik gezegd? De enorme lachbui van Pasula weerkaatst door het hele gebouw en twee kleine kinderen die net voorbij lopen kijken verschrikt de doucheruimte binnen om te kijken wie er geslacht wordt. Het wordt me al snel duidelijk. Dit wordt weer zo’n dag met een dubbelzinnig randje.
We duiken ieder ons badhokje in en ineens horen we een benauwd geluid uit het hokje van Pasula komen. “Wat is er?” vragen we bezorgd. Nou, de dame in kwestie kwam erachter dat ze vergeten was haar handdoek mee te nemen. Maar ze redde zich wel. Op dat moment had ik wel om het hoekje willen kijken hoe ze dit probleem had opgelost. Had ze misschien een superabsorberende tampon uit haar grote tovertas gevist en stond ze zich daarmee af te drogen? In de reclame’s zie je zo’n ding wel eens een heel glas met water opslurpen… Hoe ze het gedaan had weet ik niet, maar 5 minuten laten kwam ze redelijk droog het hokje uit en begon de reis naar de Mac.
Het terrasje was gezellig druk en je had goed uitzicht op de parkeerplaats en de ingang. Terwijl ik mijn aandacht had bij de PitaMac, genoten Pasula en Wim van de natuur (lees de knappe jongens die voorbij liepen of reden). Het was gewoon bij de beesten af. Maar goed, hun gedrag werkte aanstekelijk en al snel zaten we met z’n drieen te genieten van de “natuur” onder het genot van een hapje en een drankje.
We maakte nog een tussenstop voor een ijs bij de benzinepomp. Het feit dat ik op zoek was naar een Magnum Intense Stick, was voor Pasula reden om weer dubbel te liggen. Snappen jullie dat nu? Maar ook Pasula wist wel het genot van zo’n Intense Stick in te schatten en nam er ook een. Wim wou geen ijsje, maar toen ik een SpongeBob Squarepants waterijsje zag, kon ik die niet laten liggen voor hem. Toen die aardige jongen aan de kassa het SpongeBob-ijsje zag, ging hij helemaal door het lint. Hij was helemaal gek op SpongeBob, het was lekker simpel en dat was hij ook, zei hij. Weet je dat er ook een sticker in zit, zei hij enthousiast, terwijl zijn helder blauwe ogen door mij heen priemde. “SpongeBob is homo” zei de vrouw die naast hem stond. “So what, dat ben ik ook” floepte er bijna uit maar ik wist mij in te houden. Vriendelijk lachend en onder de indruk namen we afscheid en reden terug naar huis. Tijdens een leuke film over 5 kinderen en een zandfee, genoten we van onze stick.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Nog even, nog geen twee weken en dan begint de Strand Zesdaagse weer. Wim heeft vorig jaar voor het eerst meegelopen en wat voor een vuurdoop was het! Zijn voeten waren aan het einde een blarenbende en het laatste stuk heeft hij op blote voeten gelopen. Wat was ik trots op hem.
En nu komt het evenement steeds weer dichterbij. Helaas heeft Wim dit jaar weinig kunnen oefenen. Hij was onverklaarbaar moe en zelfs nu werkt hij nog op therapeutische basis. Het is dus maar de vraag of hij dit jaar de finish haalt. Hij heeft in ieder geval dit jaar goede schoenen. Bovendien besluiten ze (Wim en zijn oom met wie hij loopt) het dit jaar rustiger aan het doen. Vorig jaar hebben ze constant goed de pas erin gehouden en kwamen altijd als een van de eersten aan. Pas na afloop hoorde ze van andere dat de rest regelmatig stopt bij strandtentjes om even te zitten, drinken etc. Elke dag moet er dan ook een afstand afgelegd worden tussen de 30 en 40 kilometer.
Ook ik heb die week weer vrij genomen. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik het alleen zijn absoluut geen pretje vind. Ik ben een gezelschapsmens en vooral de nachten zullen verschrikkelijk zijn. Niet iemand naast je waar je lekker tegenaan kan kruipen, of naar beneden kan sturen als je wat denkt te horen. Toch ga ik proberen een aantal leuke dingen in de week te doen, gecombineerd met een bezoekje aan Wim en Jacob natuurlijk. Ik maak er gewoon een leuk weekje van want als de kat van huis is, danst Jeffie op tafel!