- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Het is weer voorbij, de kerstdagen, nu alleen oudjaar nog en dan hebben we het voorlopig weer gehad. De twee kerstdagen zijn dit jaar voorbij gesneld. De eerste kerstdag hebben we het lekker rustig aangedaan. We waren lekker met z’n tweetjes maar zijn ‘s middags nog even naar mijn broer gegaan. Daar kreeg ik slecht nieuws te horen: Ze hadden verdorie mijn weblog op internet gevonden. Dat houdt ik dat ik nu een beetje moet oppassen wat ik schrijf want anders wordt ik afgerekend op wat ik zeg. Ik kan nu dus niet zeggen dat mijn schoonzusje van de week zo gesnurkt heeft dat ze mijn broer wakker heeft gehouden. Ook kan ik niet zeggen dat mijn broertje ondertussen behoorlijk kaal aan het worden is. Nee, dat gaat allemaal niet meer. Verder was het heel leuk, mijn neefje had een Harry Potter-spelletje voor zijn PSX-2 gehad en het was leuk om te kijken. Er kwamen toastjes op tafel en eigenlijk gingen Wim en ik er later weg dan ik van plan was. Na een makkelijke maaltijd hebben we lekker zitten kijken naar All You Need Is Love en Lord of The Rings op DVD.
Tweede kerstdag was een stuk drukker. We kregen vier vrienden op visite en ik had beloofd een uitgebreide maaltijd voor ze te koken. Nou, dat heb ik geweten… Wat een stressen in de keuken, maar de uiteindelijke maaltijd was heerlijk. Ik heb niet alle gerechten kunnen maken omdat iedereen plofte. Het kerstmenu bestond uit:
Cranberrypate met bieslook en knoflook op mini-pistoletjes
Gefrituurde geitenkaasjes in bladerdeeg met honing-tijmsaus
Citroenspoom
Varkenshaasmedallions met gebakken perzik en kerriesaus
Rosbief met sinasappel-mosterdsaus
Harivot Verts met pijnboompitten
Salade
Spinazie-fetaflappen
Ui-salamitaart
Stoofpeertjes
Tutti frutti
Aardappelpuree
Pommes Duchesse
En zelfgemaakte chocolademousse met honing en Amaretto toe. Iedereen plofte en Jelly werd tijdens het eten ziek. Nee, dat kwam niet door het eten maar ze had een buikgriep opgelopen en ligt nu nog ziek in bed (beterschap Jelly).
Onder de boom lag het trouwens voor met cadeautjes, wat een grote verrassing was en er kwamen zulke leuke cadeautjes uit. We hebben allen heel hartelijk moeten lachen, bijna iedereen kreeg een hitsig klein beertje en toen daar ook nog eens op en neer wippende diertjes op een spiraaltje bij kwamen, lagen we helemaal dubbel. Ja, Kerst dit jaar was zeer geslaagd en duurde veel en veel te kort.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Terwijl ik dit zit te typen tel ik de minuten af tot ik naar huis mag om mij te gaan verheugen op de kerstdagen. Helaas is het voor mij heel moeilijk om vrij te krijgen op vrijdag. Vandaar had ik gisteren een vrije dag en was ik vandaag een van die sukkels die mocht werken.
Denk nu niet dat ik gisteren op mijn luie krent kon zitten. Nee, het was hard werken gisteren.
Eerste kerstdag hebben een lekker dagje met z’n tweeen maar tweede kerstdag krijgen we vrienden op visite en omdat ik ze een zeer smakelijke maaltijd wil voorzetten heb ik eindelijk van de week het kerstmenu rondgekregen. Dat betekent dus ook: veel kerstinkopen. Gisteren zijn we dus naar de Makro geweest, maar eerst zijn we even naar de twee oma’s gegaan die ook allebei in Amsterdam wonen. De ene is 83 en de ander 85 en ik ben zuinig op beiden. Het was gezellig bij mijn jongste oma. Ze is vorige week ziek geworden, griep, en daardoor zat ze nog wat te snotteren. Terwijl we zo zitten te babbelen en mijn oma weer volop de verhalen van vroeger vertelt (Wij hebben alles al 10x gehoord maar doen net of het de eerste keer is), wordt er geklopt. Of mijn oma ook op de ontmoetingsplek op de gang wil komen. Er is een schoolklasje in het gebouw die voor alle bewoners in het verzorgingshuis op elke etage 2 liedjes komen zingen. Wij moesten natuurlijk mee. Terwijl we met mijn oma door de gang sjokken op weg naar de ontmoetingsruimte komen uit alle deuren ouwe wijfjes strompelen, met of zonder rollator. Het lijkt wel een invasie van zombies, traag waggelen ze onze kant op. Dan komt het moment supreme: zo’n 20 – 25 kinderen uit groep 5 – 6 komen de afdeling op en meteen vult het anders zo doodse tehuis zich met leven. Een frisse wind waait de stofnesten van vergane glorie en kleine twinkelingen verschijnen in de anders zo doodse ogen. De kinderen willen net beginnen te zingen als mijn oma in eens opstaat en hard roept dat ze moet plassen (ja, mijn oma is een beetje doof). Ja, de kinderen wachten niet en beginnen aan het eerste liedje terwijl mijn oma terug naar haar kamer schuifelt. Daar staan Wim en ik dan te luisteren tussen de oudjes. Hoewel we ons wel wat ongemakkelijk voelden, was het prettig om te zien hoe jong en oud elkaar vonden en van elkaar genoten. Terwijl de kinderen net hun laatste refrein inzetten komt mijn oma weer aan. Ze zit net, de kinderen zingen hun laatste noot en gaan snel weer weg, op naar de volgende verdieping en volgende lading met oudjes. De kinderen zijn nog niet weg of de belegen dametjes schuifelen weer terug naar hun warme woninkjes. Mijn oma kijk een beetje beduusd om zich heen en tussen ons in vertrekt ze ook weer naar haar kamer.
Onderweg komen wij een man van middelbare leeftijd tegen die ons zeer vriendelijk gedrag zegt. Als wij binnen zitten zegt mijn oma: Dat was …, hij was getrouwd maar is nu ook HOOM. Wim en ik kijken elkaar onbegrijpend aan. Maar mijn oma gaat stug door: “Ja, hij komt hier vaak en dan praten we erover. Hij regelt namelijk alle activiteiten. Hij vraagt dan of ik het niet erg vinden dan mijn kleinzoons ook HOOM zijn. Welnee zeg ik dan, zo zijn ze geboren. Zij kunnen er toch ook niks aan doen dat ze HOOM zijn, dat moeten ze zelf weten.” Mijn oma kwebbelt nog door en ik schiet haast hardop in de lach, ik wil niet naar Wim kijken maar ik weet zeker dat hij zijn lach ook in moet houden. Als ik hem nu aankijk, krijg ik een reusachtige lachbui en sleur Wim erin mee. Nou ja, denk ik, ik kan beter HOOM zijn dan OMO hoewel mijn vuile wasgoed daar waarschijnlijk anders overdenkt.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Het is ondertussen alweer enige tijd geleden dat je een logje van mij hebt kunnen lezen. Het was de laatste tijd dan ook vrij hectisch. We hebben een druk weekendje gehad en dan is het meteen te merken dat ik nog niet genoeg energie heb.
Het begon allemaal vrijdag. Door een foutje van mij is onze nieuwe TV niet thuis afgeleverd maar moest deze opgehaald worden bij de internetwinkel in Best. Aangezien ik moest werken heb ik mijn broer zo gek gevonden om de TV samen met Wim op te halen. Nou, dat hebben ze geweten. Mijn oren hebben de hele middag getoeterd, want vervloekt dat ze mij hebben. Ja, ze hebben behoorlijk in de file gestaan. Op de heenweg op de A50, zodat ze bijna NA sluitingstijd aankwamen (niet goed, absoluut niet goed). Maar 4 minuten voor sluitingstijd waren ze er dan toch. Op de terugweg weer file gehad, dit keer voor Harderwijk. Voor het Aviodome werd er over het water een grote Jumbo vervoerd en iedereen ging natuurlijk kijken toen hij afgemeerd lag bij Harderwijk, het gevolg: Een mega-file. In de avond natuurlijk de TV op zijn plaats gezet (loeizwaar dat ding) en lekker DVD’tjes gekeken. Van Helsing was de primeur op onze nieuwe TV. Wat een plaatje, wat een beetje. Schitterend.
Zaterdag zouden wij met broer en zus (en hun aanhang natuurlijk) naar de Winterefteling gaan. Jammer genoeg werd mijn zus ziek en kon niet mee. Daar zaten we met een dilemma, wat doen we? Gaan we of stellen we het uit. We besloten om toch maar zonder mijn zus en haar gezin te gaan en dan in januari, als ze weer beter was, nog een keer te gaan. Nou toen ik mijn zus in de middag belde en ze dat hoorde…. Oei, ze was niet blij, zelfs heel erg boos dat we zonder haar zijn gegaan. Op mijn sussende woorden dat we in januari nog een keer met z’n allen gingen werd niet gereageerd. Haar reactie was voor mij onbegrijpelijk. Ik kan er toch niks aan doen dat ze ziek wordt? En we gaan in januari toch nog een keer? Of we nu ook zielig thuis zitten of iets leuks gaan doen. Maar goed, genoeg daarover maar ik voel me nog steeds niet schuldig. Toch loop je er niet lekker meer als je net zo’n telefoongesprek hebt gehad. Het weer viel mee, alleen in het begin hadden we wat regen en in het begin van de avond toen we naar de uitgang liepen begon het weer te spetteren. Voor de rest stralend weer, het was niet te druk en we hebben een heel leuke dag gehad. Ik heb echt in een deuk gelegen bij Mr. Cannibale, de draaiende kookpotten. Wim en ik zijn daar met mijn neefje en nichtje ingegaan. Heel hard rond gedraaid, de kinderen schreeuwde het uit en hadden de pret van hun leven. Helaas kwamen we er met z’n allen een beetje groen en geel uit. Mijn broer en schoonzusje waren verstandig en bleven aan de kant staan. Wim en mijn schoonzusje zijn echt elk winkeltje ingedoken, zeer ten ongenoegen van mijn broer die echt een superhekel aan winkels heeft. We sloten het geheel af met een rondje door het sprookjespark, waar net een nieuwe sprookje was geopend: Het meisje met de zwavelstokjes. Om half negen kwamen we zeer moe maar voldaan weer thuis.
Ook de zondag stond vol gepland. Wij zijn naar tuincentrum Het Oosten in Aalsmeer geweest om nog de laatste kerstinkopen te doen en lekker te neuzen tussen de kerstspullen. Ik had verwacht dat het heel druk was geweest maar dat viel mee. Ze hadden een behoorlijk assortiment en in vergelijking met andere tuincentra als bijvoorbeeld Intratuin waren ze spotgoedkoop. We hebben dus weer meer meegenomen dan we van plan waren. Voor op mijn werk heb ik een echt kitcherig kunstboompje gekocht met zilveren glittertjes en een blauwe zak aan de onderkant. En dat voor maar 1 euro. Onze lunch hebben we er ook maar genuttigd: een pistoletje hete kip. Dat was een beetje een tegenvaller. Men had het broodje finaal doorgesneden dus dat at vrij moeilijk. Bovendien was de kip niet heet. Niet qua temperatuur en ook niet smaak. Er was dus sprake van een twee halve pistoletjes met lauwe, flauwe kip. Daarna weer tijd om te winkelen en regelmatig was ik Wim weer kwijt want die voelt zich als een vis in het water. Zo stond hij te kwijlen bij een tuinpot van € 2.000,=. Tja Wim, nog even doorsparen jongen… Met twee kratjes vol kerstspullen gingen we 2 en half uur later wederom moe maar voldaan weer naar huis.