- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Sinds vorige maand ben ik op een streng dieet. Mijn glucose-gehalte in mijn bloed was levensbedreigend hoog. Aangezien mijn diabetes komt door overgewicht, ben ik nu dus uit alle macht bezig om af te vallen. Ondertussen ben ik al meer dan 3 weken bezig en ik moet zeggen. Het gaat de goede kant op. Ik heb een nieuwe weegschaal gekocht en van de week ook zelf een glucosemeter gehaald omdat deze niet door het ziekenfonds vergoed worden. En ik kan zien dat het de goede kant op gaat. Mijn glucosewaarde is van 17.8 naar 7.6 gezakt. Bovendien ben ik ook al wat kilootjes kwijt. Gisteren moest ik terugkomen bij de praktijkbegeleidster en ook zij was tevreden. Ik zit nu al bijna onder de magische grens van 7. Ik hoef nu pas over 3 maanden weer terug te komen.
Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik mij de laatste dagen een stuk lekkerder voel, niet meer zo moe en ook niet meer zoveel transpireren. Maar het grootste struikelblok komt er nog aan: de feestdagen!!! Ja, ik hou van lekker eten en tweede kerstdag, als we gasten hebben, eet ik ook gewoon mee. Alleen neem ik geen sausjes en eet niet zo veel. Ik heb veel over om te lijnen maar 1 kerstdag wil ik wel meegenieten hoor.
Van de week ging mijn logje over mijn avontuur in de lift. Gelukkig zat ik maar 10 minuten vast, maar het heeft toch een grotere indruk op mij gemaakt dan ik had verwacht. Want ik heb vannacht sinds lange tijd weer eens een nachtmerrie gehad over…. Jawel, liften!!! Ik droomde dat ik in een gebouw was met vele liften. Deze kregen ineens moordlustige neigingen. Mensen werden geplet, verminkt, vermoord of gewurgd door de kabels. Heel naar en heel eng. Regelmatig werd ik wakker, even een plasje plegen om daarna “vrolijk” verder te dromen over de moord-liften. Het was vanmorgen dan wel weer even slikken om hier in de lift te stappen maar zonder kleerscheuren kwam ik boven. Als ik vanmiddag naar huis ga pak ik wel de trap. Want vastzitten in de baas zijn tijd vind ik niet zo erg, maar dat gebeurt mooi niet in mijn eigen tijd!!! Allemaal een prettig weekend toegewenst.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Ik was ongeveer 4 jaar toen wij televisie kregen. Het was zo’n groot apparaat, zwart-wit natuurlijk. Natuurlijk weet ik daar weinig meer van af. Maar door de jaren heen begon ik meer televisie te kijken. Toch duurde het tot 1976 voor we de eerste kleuren-televisie in huis kregen. Ik had toen al menig keer met een jaloers oog gekeken naar andere gezinnen waar wel een kleurentelevisie in huis stond, maar mijn ouders hadden daar het geld niet voor, of het geld er niet voor over. Maar toen ze voor een prikkie het afdankertje van mijn tante over konden nemen gingen ze overstag. Wauw, TV kijken werd nog leuker maar wat was het vreemd om al mijn vertrouwde programma’s ineens in kleur te bekijken. Televisie kijken kreeg ineens een nieuwe dimensie. Het is opmerkelijk hoe snel je aan een bepaalde luxe went, want zo’n afdankertje heeft natuurlijk geen eeuwig leven en voor we het wisten gaf dat ding de geest en werd het oude zwart-wit ding weer te voorschijn gehaald. Het duurde een aantal maanden voor mijn ouders een betere kleuren-tv kochten. Door de jaren heen zijn die apparaten steeds verder ontwikkeld: teletekst, stereo-geluid, breedbeeld, plasmaschermen etc.
Onze TV is al hoog bejaard, gekocht in 1991 maakt dus dat hij al bijna 14 jaar oud was. En net zoals hoogbejaarde mensen, begon ons oudje steeds meer kuren te vertonen. Iedereen was ineens groen uitgeslagen, er liepen rare kleurenlijnen door het beeld en onze TV werd een koudkleum en wou alleen maar aan als de verwarming aan stond, anders moest je wel 30x de aan en uitknop indrukken voor je beeld kreeg. Dit ging gewoon niet langer meer en we moesten een andere TV kopen. Toen de kleuren er dit weekend helemaal mee uitscheden en ik een deja-vu gevoel kreeg bij het bekijken van de zwart-beelden was voor mij de maat vol. Afgelopen maandag hebben we de knoop doorgehakt en via het internet een nieuwe TV gekocht, weer een Sony maar nu een breedbeeld. Ik heb hem besteld via het internet, want dit scheelde al snel 300 euro met de goedkoopste winkel.
Via internet dus het bestelformulier ingevuld en dat ding besteld. Ik had er voor gekozen om onze nieuwe TV per koerier naar ons te versturen, dat kost dat wel 40 euro maar dan heb je verder er geen omkijken naar. Gisteren kreeg ik een e-mailtje. De TV stond klaar… in de winkel in Elst. Chips, Jeffie heeft een foutje gemaakt en kan nu dik 80 km naar Elst rijden om die loeizware en grote doos op te halen. Bovendien, die doos past niet eens in onze auto…. Probleem dus en vanavond maar slijmen bij broer of zus, die hebben beiden een MVP (grote auto) waar hij wel inpast. Hopelijk willen zij vrijdag met mij mee rijden naar Elst zodat we dit weekend weer fatsoenlijk TV kunnen kijken op onze grote breedbeeld.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Ik ben nogal bangelijk aangelegd. Gelukkig valt dat niet echt af te zien aan mijn postuur anders was ik al menig keer beroofd. Maar nog steeds heb ik watervrees, hoogtevrees, ben ik bang voor grote spinnen, wespen etc. Horrorfilms vindt ik ook eng, maar het vreemde is: waar je bang voor bent trek je ook aan. Daarom kijk ik ook naar horrorfilms, als het eng wordt schuil ik wel achter de rug van Wim of moet ik toevallig even plassen. Als ik langs de gracht loop lijkt het of ik word aangetrokken door het water en als ik dan eens met de auto in de bergen rij heeft de auto de neiging om richting afgrond te rijden. Vroeger had ik nog een angst. Ik was bang voor liften, te weet wel die dingen die op en neer gaan. Eigenlijk had ik er een haat-liefde verhouding mee, want ik vond het ook wel altijd spannende dingen. Maar in mijn donkerste nachtmerries kwam er altijd een lift in voor. Ik moest dan vluchten voor iets of iemand en de enige manier was via de lift. Ik stapte in de lift en dat ding stortte dan naar beneden en werd ik tegen het plafond gedrukt en voordat de lift de bodem raakte werd ik wakker met een beklemmend gevoel op mijn borst. Die dromen zijn nu gelukkig over en mijn angst voor de lift is ook verdwenen. Hee, ik ga nu al 40 jaar met de lift op en neer en er is nog nooit wat gebeurd.
Vanmorgen leek weer een dag als anders te worden. Busje, treintje, lopen, met de lift naar de tweede…. Alles ging goed totdat… Ja hoor, voor het eerst in zijn leven kwam Jeffie vast te zitten in de lift, meteen kwam de gedachte van mijn droom door mijn hoofd spoken. Nou ja, ver kon ik niet naar beneden vallen want de lift was gestopt op 80 cm boven de begane vloer. Maar de lift gaf geen sjoegen, niet naar boven en niet naar beneden. Gelukkig stond ik niet alleen in de lift maar samen met een collega. We keken elkaar een ogenblik angstig aan en tegelijk reikte onze vingers naar de alarmknop. Die deed het niet… Verdorie, dus daarna op elk knopje gedrukt… Ook niet. De angst werd mijn collega te veel en zijn vinger leek vastgelijmd op de alarmknop en plotseling kwam er leven in de knop en we hoorde dat hij een nummer belde. We kregen de bewaking aan de telefoon en we moesten opgeven in welke lift we zaten en 5 minuten later hoorde ik gerommel en daar maakte de bewaking de deuren open. Of we er maar even uit wilde springen… Oei, en wat als ik aan het springen ben en die lift komt in beweging. Voor je het weet heb je dan een gespleten persoonlijkheid. Maar goed, ik bleek dus lenig genoeg om een sprong van 80 – 100 cm te maken, evenals mij oudere collega. De bewaking deed de deur weer dicht en floep… de lift zoefde naar de tweede verdieping. Mijn collega was verstandig en pakte de trap, ik was lui en pakte de andere lift en was lekker eerder boven dan hij.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Vandaag was het dan zo ver, de jaarlijkse versiering van de kerstboom, het terugkerend ritueel. Omdat wij altijd een echte boom hebben zijn we vrijdag naar het tuincentrum geweest om er eentje uit te zoeken. Nou, dat hebben we geweten. Het was stampend druk en er was geen plek om de auto te parkeren. Maar Jeffie heeft meestal mazzel met dat soort zaken en het was dit keer niet anders. Iemand reed weg en wij konden zo inparkeren, wat nogal jaloerse blikken opleverde van andere zoekenden naar een plekkie. Met een brede grimas wuif ik ze vrolijk toe terwijl ze maar weer een rondje gaan rijden op zoek naar een lege parkeerplek. Ook binnen in het tuincentrum was het druk maar desondanks liepen we direct op onze boom af, binnen 5 minuten hadden wij hem. Een mooie volle en brede Nordmannspar. Het was nog een heel karwei om hem met de auto mee naar huis te krijgen. Gisteren hebben de takken de hele dag de tijd gehad om uit te hangen en hebben we alle dozen met kerstspullen van zolder gehaald. Terwijl ik dit schrijf staat de hele kamer vol met dozen en doosjes en langzaam maar zeker begint het wat te worden. Het huis verandert langzaam maar zeker in een kersttempeltje. De boom optuigen was nog niet zo makkelijk. De boom was zo vol dat de ballen er amper meer inpaste en we hebben maar besloten om er dit jaar geen slingers in te hangen. De ballen in de boom hangen was nog een heel pijnlijk proces, want zo’n boom laat niet zomaar met zich sollen. Nee, onze boom bijt behoorlijk van zich af of… prikt behoorlijk van zich af. De naalden zijn zeer lang en prikken uiterst gemeen. De handen van Wim en mij zitten vol met uitslag van de naalden. Maar wij zijn nu klaar voor de komende kerstdagen.