- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Een paar dagen geleden was de trekking van de staatsloterij weer en zoals gewoonlijk was de jackpot weer eens aan mijn neus voorbij gegaan. Ik speel nu al heel wat jaartjes mee maar zelden heb ik meer dan mijn inzet gewonnen. De afgelopen dagen besefte ik mij eigenlijk dat ik niet eens meespeel om te winnen want laten we eerlijk zijn. De kans dat je door de bliksem wordt getroffen is vele malen groter dan dat je een grote prijs wint in de Staatsloterij. Toch doe ik elke maand weer mee. En waarom? Zo’n staatslot zie ik meer als mijn ticket om een maandje heerlijk te dagdromen. Tijdens mijn treinreis van werk naar huis gaat mijn blik op oneindig en droom ik weg bij de gedachte om multimiljonair te zijn. Wat ga ik met het geld doen? Ga ik door met werken of geef ik de baas een trap voor zijn hol en trek een neus naar mijn collega’s en keer ik nooit weer om? Dankzij mijn levendige fantasie trekt het hele beeld aan mijn ogen voorbij. Als ik nu dit bedrag op een spaarrekening zet, houden wij zoveel over om van te leven, om lekker te rentenieren. Dan kopen we een mooi huisje, leuke auto en gaan de hele wereld over reizen. Verrassen we familie en vrienden met cadeautjes of tripjes. Okay, geld maakt niet gelukkig maar het is wel prettig om het te hebben.
Natuurlijk blijft het bij dagdromen, want zoals mijn wijze moeder altijd zei: De duvel schijt altijd op de grote hoop. En zal ik daadwerkelijk gelukkig zijn met een paar miljoen euro? Waarschijnlijk niet, de bedelbrieven, lang verloren vrienden die geld ruiken en de randdebielen die op minder prettige manieren aan je geld proberen te komen. Nee, ik hou het wel bij dagdromen, veilig en leuk tijdverdrijf. Mijn volgende staatslot heb ik ondertussen alweer gekocht.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
De komst van de zomer wekt bij mij tegenstrijdige gevoelens op. Feit is dat de zon meestal een positieve invloed heeft op het gedrag van de mensen. De meeste lopen wat loom met een duffe maar wat gelukzaligende blik in de ogen voorbij. Ze genieten van het weer en verheugen zich op de volgende barbecue of even lekker een uurtje zonnen in de tuin of op het strand. De wereld ziet er ook een stuk vriendelijker uit. De natuurlijk doet zijn best om er zo mooi mogelijk uit te zien. Bloemen staan in bloei, het vers gemaaide gras verspreidt een heerlijke frisse geur en alles ziet er zo sereen uit. Allemaal positieve geluiden nietwaar?
Waarom zie ik dan toch op tegen die zomer? Het probleem is waarschijnlijk dat ik zeer slecht tegen de warmte kan. In de slaapkamer wordt het ’s nacht zo warm dat ik meer in het klamme zweet lig te woelen dan dat ik slaap. Op mijn werk is het al niet beter. Ik zit op nog geen meter van het raam vandaan, dat zich aan de zuidkant van het gebouw bevindt. Bovendien is er geen airco of wat dan ook in het gebouw aanwezig, zodat ik dit stukje nu zit te typen bij een temperatuur die oploopt tot zo’n 35 graden. Ook de treinreis is geen pretje. Afwezigheid van airco in een overvolle trein, betekent hutjemutje staan tussen de zweterige medereizigers op een vol balkon. Dat het niet prettig ruikt, behoeft geen uitleg. Bovendien ben ik vorig jaar door de warmte een paar keer bijna tegen de vlakte gegaan in de trein. Nee, niet prettig. Ook al dat ongedierte: wespen, bijen, muggen, vliegen, mieren… Daar ben ik alles behalve dol op.
Maar van de zomer geniet ik nog het meestal van het zomerfruit. Heerlijk, die eerste Hollandse aardbeien, kersen, nectarines, sappige perziken, frambozen… Een waar eetfestijn… Zijn jullie ook zo dol op het zomerfruit? En wat vind je het lekkerste fruit?
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Soms heb je van die warme dagen, die vragen voor een leuk uitje. Zo’n dag was het zaterdag. Het zonnetje scheen, het was heerlijk weer dus trokken Pasula, Wim en ik naar de Tuinen van Appeltern. Midden in het Land van Maas en Waal liggen deze verzameling van voorbeeldtuinen waar je heerlijk doorheen kunt struinen. Het grote genieten kon beginnen. En inderdaad, na eerst een kop koffie met een appeltaart te hebben genomen liepen we de tuinen in. Nu moet je weten dat als we met zijn drieen op pad zijn, het altijd feest is. Wij transformeren dan in drie kleine kindertjes, die soms wel erg dubbelzinnige opmerkingen kunnen maken. Dat was al het geval in het restaurant, waar het opeens aanzienlijk rustiger werd toen wij los kwamen, maar ook in de tuinen kon niet iedereen ons enthousiasme en gelach waarderen. De oudjes die voorbij kwamen schuifelen keken ons meewarig en afkeurend aan. Maar goed, met het warme weer elkaar onder de waterval nat spatten werkt verkwikkend en als je een trampoline onderweg tegenkomt, moet je hem toch gebruiken?
De tuinen waren prachtig, de ene na de ander. Nu kan ik wel heel enthousiast loggen hierover, maar dan ruik je toch niet al die bloemen en planten, hun weeïg zoete odeur hangt als een zweem over de tuinen en brengt niet alleen elke bij maar ook ons in extase. Onze fototoestellen blijven klikken en zetten de ene na de andere mooie bloem op het geheugenkaartje. Vanwege de warmte zoeken we regelmatig de schaduw op om op een terrasje wat te drinken te scoren. Terwijl Pasula en ik ondertussen op ons tandvlees lopen, blijft Wim actief. Wij zoeken een heerlijk grasveldje op en Wim duikt de volgende tuin in. Die gele ploert in de lucht blijft ons bombarderen met zijn warme stralen en na een paar minuten heb ik het alweer gezien, maar Pasula overlaadt zich in zijn overdadige warmte. Gelukkig laat Wim niet lang op zich wachten. Het is bijna sluitingstijd en we willen nog een paar planten scoren, rozen om precies te zijn. Want ik ben dol op rozen, in allerlei soorten en hier hadden ze prachtige David Austin (Engelse) rozen. Wat roken ze heerlijk bedwelmend. Ze waren wel een beetje duur maar uiteindelijk gingen we weg met een donkerrode en een oranje-gele roos. Bepakt en bezakt liepen we terug naar de auto. Pasula bleeft wat achter om nog een paar foto’s te schieten van een vogel die in een boom zat. En wij maar wachten en wachten bij de auto. Wij zaten al een beetje te grinniken dat die vogel vast op haar kop had gescheten. En inderdaad, toen ze aankwam lopen zat ze nog te plukken en vegen aan haar shirt.
In de auto vertelde ze dat ze niet bescheten was door een vogel, maar dat een enorme dikke horny hommel zich op haar borst had gevleid. Gillend heeft ze het beest met haar moordwapen (fototoestel) van zich afgeslagen en een vakkundig uitgevoerde tapdans op het weerloze beestje uitgevoerd. Het behoeft geen uitleg dat het hommeltje die geweld niet overleeft heeft.In de auto werd Pasula bevangen door de hitte, misselijk en met een dosis hoofdpijn zat ze uitgeteld op de achterbank te kermen. Omdat ze ook wel misselijk van de honger kon zijn, besloten we te stoppen bij restaurant “De Rotonde” aan de A2 te stoppen voor een maaltijd. Terwijl Pasula genoegen nam met een salade, gingen Wim en ik voor het volledig pakket. Ik startte met een heerlijk gebonden tomatensoepje met creme fraiche en verse kruiden, gevolgd door biefstukje met friet en ik sloot af met een stuk citroentaart met gekonfijte citroen en room. Heerlijk, ondertussen was Pasula al wat bijgetrokken en besloot af te sluiten met een beestachtig nagerecht. Al met al weer een geslaagd uitje. Tot het moment dat ik thuis kwam… Ja hoor, ik ben echt mega-verbrandt. Mijn hele nek ziet zo rood als een kreeft en zelfs het gewicht van mijn shirt doet pijn…. Volgende keer??? Zonnecreme factor 60!!!
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Als iemand mij zou vragen wat wat mijn favoriete kleur is, krijgen ze alle kleuren te horen behalve oranje. Ik ben momenteel namelijk een beetje oranje-moe. De afgelopen weken worden we al geterroriseerd door het WKvoetbal. Mensen worden gewoon gehersenspoeld om vooral maar mee te doen met de oranje-voetbalgekte. Die indoctrinatie begint al als kind. Hoe trots staan al die vaders rond het voetbalveld om hun kotertjes aan te sporen om vooral de tegenstanders in te maken. Hoor ze eens vloeken en tieren als het niet gaat zoals ze willen. En hoe mooi is die sport als er weer een scheids door een woedende vader op zijn bek wordt getimmerd. Voetbal verbroedert toch? Ja, ammehoela!!! En zo wordt de liefde voor het voetbal van vader op zoon overgebracht. Maar door de jaren heen veranderd het van actief voetbal spelen naar het passief hangen voor de buis. Onderuit gezakt met aan de ene kant een sixpack bier en aan de andere een zak chips kijken ze hoe 22 volwassen mannen achter een balletje aan rennen. Nee, zoals je waarschijnlijk begrepen hebt, heb ik weinig met voetbal op. Door een overdosis aan sport kijken voor mijn zwaarverslaafde vader, krijg ik al moordneigingen als ik de tune van Studio Sport hoor. Maar we leven in een vrij land en iedereen mag doen wat hij wil, en dus ook voetbal kijken.
Het wordt alleen vervelend als zo’n evenement commercieel wordt uitgemolken door ondernemers die er ook een graantje van mee willenpikken. Dit zorgt voor een enorme overkill aan voetbal en oranjeproducten. Je kan geen winkel inlopen, krant openslaan of TV/radio aanzetten zonder beladen te worden met het WK Voetbal: Oranje ijsjes, bitterballen, popcorn, koeken, oranjeburgers, chips, frisdrank en zo kan ik nog wel een half uur doorgaan. Werkelijk ieder bedrijf levert zijn eigen bijdrage. Het toppunt is toch wel BCC die een waar WKVoetbal-pakket hebben samengesteld. Een frituur voor je hapjes, biertender voor het zuipen, een voetmassage-apparaat want van al dat kijken krijg je natuurlijkvermoeide voeten (of zal het zijn van het lopen naar de toilet om de bier en bitterballen weer te lozen). En als klap op de vuurpijl zit in het pakketnatuurlijk ook een LCD-scherm want je wil het voetbal toch zien in de best mogelijke kwaliteit. Prijs? Slechts een luttele 2000 euro!!! Oh, heb je het niet? Geen probleem want daar hebben we altijd nog Leen van Frisia en de andere leningbedrijfjes van de DSB-bank. Leen gewoon voor zo’n prachtig platte scherm. Wat geeft het als je nog dieper in de shit komt, als je het WK voetbal maar in de beste kwaliteit kan zien. Het liefste ook nog in HD-kwaliteit van de digitale TV-aanbieders, die grof adverteren maar uiteindelijk niet op tijd kunnen leveren. En natuurlijk zijn daar ook nog eens de artiesten die ook hun steentje willen bijdragen, met weer een afgrijselijk WK-lied waar de katten geen brood van lusten, met als toppunt Ali B. die zich er helemaal makkelijk van af maakt door een beetje te rappen door een oude plaat van Andre Hazes heen. Makkelijk scoren heet dat.
En ondertussen slikt het publiek het allemaal als zoete koek. Getooid met oranjepruik, schmink, leeuwenhose en oranje Hitler-snorretje zitten ze zo allemaal voor de buis, snoepend van de oranje kroketten en bier uit de biertender, terwijl in hun tuin de oranje vlaggetjes wapperen. Voetbal kan leuk zijn, maar je kunt ook overdrijven. Stiekem hoop ik dat Nederland er heel snel uit ligt en dat de detailhandel met een enorme overschot oranje-troep blijft zitten, dan hebben we daar bij de volgende WK geen last meer van.