Details

Geschreven door Jef

Geschreven: 16 juli 2004

Het is kwart voor acht. Na drie dagen ziektewet is voor mij de tijd weer aangebroken om aan de arbeid te gaan. Ik kijk nogmaals op de klok. De hoogste tijd voor mij om weg te gaan anders mis ik mijn bus. Met een klap zwaait de deur achter mij dicht. Ik kijk de straat in, de colonne caravans die van de week in de straat stonden zijn nu bijna allemaal weg. Ik loop mijn straat uit. En opeens valt mij op hoe rustig het is. Geen huispappie’s die op die drempel hun vrouw een kusje geven, het kind braaf op het hoofdje klopt om vervolgens met een spurt de woonwijk uit te rijden. Geen fietsende kinderen die nog snel door moeten trappen omdat ze anders te laat op school komen. Ik ben alleen, helemaal alleen. En ineens heb ik het idee dat ik mij in een slechte horrorfilm bevind, je kent ze wel. Waarbij de hele bevolking is opgegeten door zombies, waardoor jij de enige overlevende bent en achter elk hoekje zo’n vleesverscheurend lijk staat in verre staat van ontbinding klaar om je met huid en haar te verslinden. Ik kom aan bij de hoek van de straat, onwillekeurig kijk ik toch eerst voorzichtig om het hoekje, maar daar is het ook al leeg. In de verte doemt de bushalte al op. In de bus ben ik de enige passagier. Ja, vind je het vreemd? Half Nederland is, al dan niet met caravan, op zoek naar de zon en zit nu bruin te bakken aan de Cote de Weetikveel. Ook bij het station is het rustig, in de trein heeft de kudde schoolgaande kinderen plaats gemaakt voor een stelletje dagjesmensen. Vooral opvallend veel ouderen. Vertrekken we in Lelystad nog met een half lege trein, tijdens de haltes in Almere vult de trein zich behoorlijk. Kennelijk wonen in Almere de bikkels die wel gewoon naar hun werk moeten. Ik zit prinsheerlijk op mijn klapstoeltje op de eerste verdieping van de dubbeldekker en kijk neer op de mensen die op het balkon staan. Lekker ongegeneerd mensen kijken maar bij halte Diemen-Zuid moet ik er alweer uit. Als een mak schaap laat ik mij met de kudde meedrijven naar de kantoren die al voor onze ogen opdoemen, klaar voor weer een dag arbeid. Ik wil ook met vakantie!

Details

Geschreven door Jef

Geschreven: 16 juli 2004

Het is kwart voor acht. Na drie dagen ziektewet is voor mij de tijd weer aangebroken om aan de arbeid te gaan. Ik kijk nogmaals op de klok. De hoogste tijd voor mij om weg te gaan anders mis ik mijn bus. Met een klap zwaait de deur achter mij dicht. Ik kijk de straat in, de colonne caravans die van de week in de straat stonden zijn nu bijna allemaal weg. Ik loop mijn straat uit. En opeens valt mij op hoe rustig het is. Geen huispappie’s die op die drempel hun vrouw een kusje geven, het kind braaf op het hoofdje klopt om vervolgens met een spurt de woonwijk uit te rijden. Geen fietsende kinderen die nog snel door moeten trappen omdat ze anders te laat op school komen. Ik ben alleen, helemaal alleen. En ineens heb ik het idee dat ik mij in een slechte horrorfilm bevind, je kent ze wel. Waarbij de hele bevolking is opgegeten door zombies, waardoor jij de enige overlevende bent en achter elk hoekje zo’n vleesverscheurend lijk staat in verre staat van ontbinding klaar om je met huid en haar te verslinden. Ik kom aan bij de hoek van de straat, onwillekeurig kijk ik toch eerst voorzichtig om het hoekje, maar daar is het ook al leeg. In de verte doemt de bushalte al op. In de bus ben ik de enige passagier. Ja, vind je het vreemd? Half Nederland is, al dan niet met caravan, op zoek naar de zon en zit nu bruin te bakken aan de Cote de Weetikveel. Ook bij het station is het rustig, in de trein heeft de kudde schoolgaande kinderen plaats gemaakt voor een stelletje dagjesmensen. Vooral opvallend veel ouderen. Vertrekken we in Lelystad nog met een half lege trein, tijdens de haltes in Almere vult de trein zich behoorlijk. Kennelijk wonen in Almere de bikkels die wel gewoon naar hun werk moeten. Ik zit prinsheerlijk op mijn klapstoeltje op de eerste verdieping van de dubbeldekker en kijk neer op de mensen die op het balkon staan. Lekker ongegeneerd mensen kijken maar bij halte Diemen-Zuid moet ik er alweer uit. Als een mak schaap laat ik mij met de kudde meedrijven naar de kantoren die al voor onze ogen opdoemen, klaar voor weer een dag arbeid. Ik wil ook met vakantie!

Details

Geschreven door Jef

Geschreven: 15 juli 2004

Wim houdt van sneupen. Nee, je kan het niet eten en het is ook geen sport. Voor ik Wim leerde kennen had ik nog nooit van het woord gehoord. Schijnbaar is het een echt Fries woord. Sneupen betekent lekker neuzen in tweehands winkels, rommelmarkten en antiek-winkeltjes. Zelf heb ik geen zin om tussen andermans “afval” te gaan rommelen. Ik ben meer het type van de Mediamarkt of Free Record Shop, waar Wim zich dan weer stierlijk verveelt. Nu heeft Wim de kringloopwinkels ontdekt. Op weg van werk naar huis komt hij er maar liefst twee tegen en regelmatig komt hij te laat thuis en dan weet ik wel hoe laat het is. Mijnheer is wezen sneupen. Ondertussen vult ons huis zich met de rommel van een ander, zo zie ik het. Wim ziet dat natuurlijk anders. Gisteren was het weer zo ver. Ik werd gebeld met de melding dat hij een aanbouw voor onze CD-kast had gevonden. Het was “maar” 30 euro.. Wat moest hij doen? Tja, hoe kan ik nou nee tegen hem verkopen? Zo’n kind gun je toch een Fanta? Dus staat er nu een CD-kast in delen in de woonkamer. Net kreeg ik een telefoontje van Wim. “Oh ben je nog thuis?” “Ja, ik voel mij nog niet echt lekker, ik ga morgen weer aan het werk.” “oh okay, zeg wil jij de CD-kast even leeg ruimen?” “Pardon?” Een cd-kast is okay, maar deze arme jongen die nog ziek, zwak en misselijk is aan de dwangarbeid zetten is toch het toppunt.

Details

Geschreven door Jef

Geschreven: 14 juli 2004

Een zomergriepje heeft ook zo zijn voordelen en dus heb ik gisteren lekker op de bank DVD’tjes liggen kijken. Als hobby recenseer ik DVD’s bij DVD-home, een zeer leuke hobby. Van diverse maatschappijen krijgen wij DVD’s toegestuurd om te recenseren. Sommige zijn leuk, andere minder. De leuke DVD’s kijken we meestal direct en zo liggen er in de kast nog een aantal DVD’s die ik liever aan de kant schuif. Maar ook deze moeten gedaan geworden. Gisteren dus maar een kruisje geslagen en de DVD gepakt waar ik al lang tegenaan zit te hikken: Een dubbel-DVD over paus Johannes Paulus II. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik het niet zo heel erg heb op het instituut “kerk” en dan voornamelijk op het Vaticaan. In het verleden zijn er menige gruwelijkheden gepleegd en oorlogen begonnen uit naam van de kerk. De schatkamers van het Vaticaan liggen vol met kunstobjecten etc. met een waarde waar je van schrikt al dan niet op eerlijke manier verkregen. Bovendien ben ik het niet eens met een groot aantal standpunten van het Vaticaan met oog op bijvoorbeeld de geboortebeperking en hun mening over homofilie. Ik was dus voorbereid op het ergste, maar goed. Ik voelde me toch nog belabberd door de griep, het bekijken van de DVD zou weinig extra schade kunnen berokkenen. En je gelooft het niet, maar ik vond de DVD zowaar interessant. Er werd verteld over de jeugd van de paus, zijn leven tijdens de tweede wereldoorlog en meer. Ook blijkt de Paus een pion te zijn geweest in de strijd van Amerika tegen het communisme. Veel dingen die ik niet wist. Geen verheerlijking van de kerk, neutraal en goed verteld. Soms kan je aangenaam verrast worden. Op naar de volgende DVD uit het rijtje…