- Details
- Jef
De meeste mensen worden echt gek van de grote hoeveelheid reclame die de commerciële zenders over hen uitstorten. Nu moet ik ook wel bekennen dat het zo langzamerhand niet leuk meer is. Toch zitten er af en toe echt schoonheidjes tussen. Reken de beruchte maandverband, wasmiddelen en andere shit niet meer. Dan zie je soms toch reclamefilmpjes die een waar kunstwerk, minispeelfilmpjes of een poel van creativiteit zijn. Ze kunnen je laten lachen of ontroeren. Bovendien maken velen gebruik van prachtige liedjes.
Als kinderen waren mijn broer en zus al dol op de reclame, want voor en na de BOING! (zo noemde wij vroeger het journaal), begonnen wij ons spelletje. Namelijk, reclamefilmpjes raden. Wie het snelste kon raden voor welk product reclame werd gemaakt, en dat was af en toe verdomd moeilijk. Want de inhoud van een filmpje kwam niet altijd overeen met het product. Het spelletjes spelen we al lang niet meer. Toch sta ik er versteld van hoe lang zo’n reclame bij je kan blijven. Zo kan ik nog bijna letterlijk de reclames van Buns dwarsgebakken??? Brood en Goudhaantje mee zingen. Maar ook Bona mee, in de arrenslee door de sneeuw. Geen cent te veel hoor! en Ik vind het gewoon lekker…
Kunnen jullie je nog van die oude reclamedeuntjes herinneren?
- Details
- Jef
Met een sprintje stoof ik de trappen af. De overstaptijd tussen de trein en de bus naar huis is miniem en vaak heb ik maar één minuut om bij de bus te komen. Gelukkig stond de bus er gisteren nog. Met de tong op mijn knieën stapte ik de bus in. Het was niet zo druk. Ik keek een beetje de bus in. Er zat een oudere vrouw, een Surinaamse dame op leeftijd en een Indische jonge vrouw met een kinderwagen en een knulletje die van voren naar achteren rende, als was de bus een race-parcours. Ik wou net op een van de stoelen neerploffen toen ik hem zag. Ongetwijfeld een zwartrijder, die zich stilletjes verstopt had bij het raam, slechts centimeters van de plek waar ik neer wou ploffen. Het was een libel, de grootste die ik ooit had gezien. Met een vleugelspanwijdte van zeker 15 – 20 cm. IEKS…. Even hing in stil in de lucht, dit was geen goede plek om neer te ploffen. Snel ging ik op een andere plek zitten. Mijn mede-reizigers zagen mijn kapriolen en ook de oorzaak. “Wat een joekel” zei de oude vrouw. Op dat moment sloten de deuren van de bus en hij begon te rijden. Daar zaten we dan, gevangen in een bus met een joekel van een libel die elk ogenblik zijn vleugels kon laten wapperen en ons terroriseerde. Dat gebeurde niet en angstaanvallig hielden wij met z’n allen onze ogen op de libel.
“Als hij gaat vliegen, ga ik rennen” zegt de dame met kinderwagen dreigend.
“Ik ren met je mee hoor” vul ik aan.
“Volgens mij is hij niet echt, zal ik hem even pakken?” zegt de Surinaamse dame.
“NEEEEE….” Gillen we met z’n allen in doodsangst uit.
“Ze steken hard hoor” roep ik uit.
De Surinaamse dame is zwaar onder de indruk van ons protest en hou zich koest. Ondertussen rijden we de wijk in. Hotsend en botsend gaan we de verkeersdrempels over. De libelle maakt nog steeds geen aanstalten om te vliegen. Nog nooit heeft een busrit zo lang geduurd. Daar komt mijn halte in zicht. Nog even… Nog even.. mompel ik. De deuren zwaaien open en snel loop ik naar buiten. De oude vrouw neemt een spurt voorbij de libelle en met een verbazende lenigheid spring ze de bus uit. Aan de veilige kant van het glas bekijken we de libel van dichtbij, eigenlijk is het een heel mooi dier met vleugels als glas in lood ramen. Terwijl we met onze neus bijna tegen de ramen aan staan begint de bus weer langzaam te rijden en verdwijnt de libel uit het zicht. Libellen zijn mooi maar horen toch echt niet thuis in de bus. De oude vrouw is het roerend met mij eens.
- Details
- Jef
Weet je nog wat je 13 juli 1985 deed? Waarschijnlijk was je net als miljoenen andere mensen aan het luisteren of kijken naar het muziekspektakel Live Aid. O.A. Bob Geldof organiseerde een globale mega-concert om zo genoeg geld op te halen voor de hongersnood in Ethiopië. In het Wembley-stadion in Londen en het JFK Stadion in Philadelphia traden heel veel artiesten op zoals: Status Quo, Boomtown Rats, Ultravox, Spandau Ballet, Elvis Costello, Nik Kershaw, Four Tops, Ozzy Osbourne, Sade, Sting, Phil Collins, Bryan Ferry, Crosby, Nash & Young, Paul Young, Bryan Adams, U2, Beach Boys, Dire Straits, Queen, David Bowie, Mick Jagger, Simple Minds, The Pretenders, The Who, Santana, Elton John, Madonna, Freddy Mercury, Neil Young, Eric Clapton en Duran Duran. Het werd een mega-festatie en iedereen keek of luisterde. Live Aid bracht dan ook meer dan 100 miljoen dollar op.
Ondertussen zijn we 20 jaar verder en Bob Geldof probeert het weer. Nu met Live 8. Dit keer geen geld inzameling, alleen hoopt hij met een nieuw megaconcert aandacht te krijgen voor de hongersnood in de wereld. Gemiddeld sterven er zo’n 30.000 kinderen in de wereld door ondervoeding, ziekte en armoede. Ook nu doen er weer veel grote namen mee, die op 10 verschillende locaties op de wereld hun kunsten laten horen. Wat te denken van Annie Lennox, Bob Geldof, Coldplay, Dido, Elton John, Madonna, Mariah Carey, Paul McCartney, Pink Floyd, REM, Robbie Williams, Snoop Dogg, Sting, U2, UB40 en nog veel en veel meer.
En toch… toch lijkt Live 8 niet zo heel erg te leven onder de mensen. Hoe komt dit. Slechte PR? Misschien te veel ellende op de wereld waar wij door Jan en Alleman aan herinnert moeten worden? Ik weet het niet. Als ik de line-up van artiesten zie, denk ik Wow. En toch, toch trekt het mij niet echt en zal ik zaterdag waarschijnlijk niet kijken. En jullie, zitten jullie zaterdag voor de buis bij Live 8?
Kijk voor meer informatie hier.
- Details
- Jef
Soms, heel soms verlang ik erna om weer een klein Jefje te zijn. Zo’n jaartje of 10 en onwetend van ellende en verantwoordelijkheden waar je als volwassene mee te maken krijgt. Zaterdag had ik zo’n dag dat ik weer zo jong zou willen zijn. Want wat is er leuker dan je verjaardag te vieren als je nog een klein kind bent. ‘s Morgens vroeg je bed uit, zal de kamer versierd zijn, wat zou je cadeautje zijn. Dus klom je om 6 uur uit bed en ja hoor… De hele huiskamer hing vol met slingers en ballonnen. Tijd om je ouders uit bed te trommelen, die waren er niet blij mee om rond zessen wakker te worden maar je kon niet meer wachten. En natuurlijk kwam er visite om je verjaardag te vieren. Lekker onbezonnen was je blij met elk bezoek die kwam en een presentje voor je meenam. De enige zorg die je had was de natte zoen van je oma te ontwijken, wat nooit lukte zodat je met de mouw van je trui het overtollige speeksel van je wang verwijderde.
Helaas is de natte zoen van oma heden ten dage mijn minste zorg. Vrijdag kreeg het huis nog even een extra goede beurt en normaal ben ik zaterdagochtend al vroeg op pad om de boodschappen voor de visite in huis te halen. Helaas is onze auto kapot en hij staat tot het einde van de week ter reparatie bij de garage. Hoe haal ik nu de boodschappen in huis. Gelukkig wou mijn zus even met mij mee. Dus snel even de boodschappen in huis gehaald. Het is altijd maar even afwachten wie er komt en hoe laat. De eerste zijn meestal rond 12 uur aanwezig en de laatste vertrekken meestal rond middernacht. Maar de eersten kwamen pas rond twee uur, het waren Pasula en Gerard. Ze hadden een lekker druk weekend en moesten na mijn verjaardag ook nog bij een ander “lang zal hij leven” zingen. Het was lekker gezellig en rustig. Blijkbaar kwamen alleen maar mijn familie en wat vrienden. Normaal komt de visite dan ook langzaam binnendruppelen. Maar dat zal je altijd zien, rond half vijf was het aantal personen in de huiskamer gestegen van 4 tot 20. WHOOOAAAAA. Ik werd gek, de koffie, thee en het gebak was niet meer aan te slepen. Zwaar oververhit liep ik van keuken naar kamer naar keuken naar kamer. Met zo’n groep ben je nooit klaar. Heb je net voor de laatste in de groep ingeschonken, is het glas van nummero uno alweer leeg. Bovendien had ik niet gerekend op 20 man voor het eten. Mijn zwager reed nog even met mij naar de supermarkt voor extra broodjes en beleg. Oh ja, en extra bier en wat kaasjes enne….
Het kostte mijn zus en mij een dik half uur om 80 broodjes te snijden, besmeren en beleggen. Maar ook de eigengemaakte tomatensoep viel in de smaak en er moesten 16 koppen soep ingeschonken worden. De maaltijd smaakte iedereen goed en in de avond kwamen er ook nog aan aantal personen. Over de hele dag gezien hebben we zo’n 30 man visite gehad. En mij? Mij kon je opvegen. Ik heb de hele zondag en gisteren nodig gehad om bij te komen. Een verjaardag vieren is heel leuk, maar liever wel bij een ander. Ik ben er weer voor een jaartje vanaf.