Gegevens

De zondag is de perfecte dag om een leuk uitje te plannen. Het was alweer een tijdje geleden dat we Amsterdam waren ingedoken, dus togen wij naar Almere om Pasula op te halen. We hadden een duidelijke afspraak gemaakt. Pasula zorgde voor het ontbijt en wij voor de appeltaart bij de koffie. Met volle buikjes vertrokken wij richting Amsterdam. De auto werd aan de rand van de stad geparkeerd (met een tarief van dik 3 euro per uur is de binnenstad te duur geworden) en we namen de metro naar het centraal. En waar begin je dan mee als je in hartje Centrum staat? Natuurlijk met koffie en gebak! Het werd genuttigd in het leuke koffiehuisje bij het centraal. Het was heerlijk genieten van het warme vocht, het verrukkelijke gebak en de uitnodigende toiletten. Ook het uitzicht was prachtig: de schitterende bouwput van de Noord-Zuid lijn die de binnenstad ontsierde. In de binnenstad konden we bijna over de hoofden lopen zo druk. Wim had de kriebels en was op jacht want we liepen de ene na de andere kledingzaak in. Er moest dus kleding gekocht worden. En zo belandde wij ook in de Bijenkorf.

Er klonk veel geroezemoes in de Bijenkorf en het was er gezellig druk. We kwamen erachter dat ze de boel behoorlijk hadden omgegooid. Vooral de 4de en 5de verdiepen was goed verbouwd. Ineens DING-DONG en een vriendelijke vrouw deelde mee dat Rob Oudkerk om 3 uur zijn nieuwe boek zo signeren op de 4de verdieping. Dat was een spekkie voor Pasula’s bekkie en madam verbleef wel heel lang op de vierde verdieping, zogenaam op zoek naar het boek over Narnia. We kwamen langs het Literair Cafe en Wim zag daar Rob Oudkerk zitten, hij vertelde dit tegen Pasula en die liep weer terug en gluurde “onopvallend” naar binnen. En ze liep weer terug, stiekem glurend. “Ik zie hem niet” siste ze naar Wim. Die liep vervolgens met Pasula weer die kant op… En weer terug, nog steeds zonder succes. Ik begon nu ook wel nieuwgierig te worden en liep ook langs en zag hem zo zitten. Ik dus aan Pasula uitleggen waar hij precies zat en dus liepen we weer langs het Literair Cafe en ja hoor.. Ze had hem gezien maar haar honger naar ons Robje was nog niet gestild. Want toen de goede man op zijn signeer-plekje zat, stoof ze op hem af met de vraag of ze een foto mocht maken. En FLITS-FLITS-FLITS… voordat zijn agent tegen kon sputteren had Pasula hem al op de plaat vastgelegd. Rob Oudkerk had Pasula behoorlijk opgewonden. Ze had het bloedheet en de vlammen schoten bijna uit haar kont en toen we op de mannenondergoed-afdeling kwamen, kon ze zich niet meer inhouden en graaide ze naar al dat lekkers (bovenstaande foto als bewijs). Het eerste wat ze deed toen we buiten kwamen, was bevredigd een sigaretje roken. Dat Wim even later wat lingerie kocht, was dan ook een gewaagde actie van hem, gezien Pasula’s eerdere reactie.

Het zoeken van een geschikte locatie voor het diner is altijd een probleem. Te duur, te sjofel of een toilet op de 1ste verdieping. Een van ons drieën heeft altijd wel een op- of aanmerking. Uiteindelijk werd het El Torado: Een tikkeltje te duur, iets te sjofel en het toilet op de eerste verdieping. Maar het eten was heerlijk en bovendien bezat het restaurant een huispoes: Een dikke zwarte kater met wie Pasula in die korte periode een innige band opbouwde. Maar al snel ging Pasula vreemd met een andere poes op het Rembrandtsplein die ze wel heel aardig vond. Na een korte tussenstop bij de Jamin zochten we de metro op, en na een kort autoritje kwamen we weer in Almere aan waar we de avond besloten met koffie en een bonbon. Een heerlijke afsluiting voor een heerlijke dag.

Gegevens

Hoi allemaal,

Zoals jullie merken is er de laatste tijd geen logje meer hier geplaatst. Nu de vriendin uit een van de vorige logjes in het ziekenhuis ligt, komen alle werkzaamheden van onze gezamelijk site allemaal op mijn schouders. Dat in combinatie met een full-time baan zorgen ervoor dat ik momenteel geen tijd meer heb om te loggen of weblogs te bezoeken. Het spijt me verschrikkelijk, maar ik hoop binnenkort weer wat meer tijd te hebben. Tot dan.

Groetjes,
Jef.

Gegevens

Het was gisteren weer eens een gezellig druk dagje. Wim en ik waren beiden vrij want we hadden een klein schema’tje af te werken. Het begon allemaal al vroeg. Het was tijd voor de half jaarlijkse controle bij de tandarts. 10 minuutjes later stonden we weer buiten, geen gaatjes en 35 euro lichter. Daarna moest ik naar de huisarts. De vorige keer was er bloed bij mij afgenomen en daaruit was gebleken dat ik een te kort had aan vitamine B-12. Het is waarschijnlijk iets erfelijks en nu moet ik 6 weken lang elke week een shot halen bij de assistente. Gisteren was het tijd voor mijn eerste shot. Natuurlijk had ik weer de mazzel dat er een doktersassistente in opleiding aanwezig was, die moest leren prikken. Ik wou mijn mouw al opstropen maar nee hoor. Jeffie mocht zijn broekkie laten zakken. Deze prik werd in mijn bil gegeven. De assistente en het jonge meisje hingen dus voorover gebogen boven mijn achterwerk. Ja, iets lager, nee op die plek, daar doet het het minste pijn. De injectienaald werd langzaam geleid naar mijn bil. “Het doet geen pijn hoor, je voelt er niks van, alleen het vloeistof prikt een beetje”.En PATS… Daar voel ik de naald naar binnen glijden. Het prikt een beetje???? HET PRIKT EEN BEETJE??? Mijn kont staat in de fik!!! Maar ik laat niks merken en trek mijn broek weer omhoog. “Volgende week weer he” zegt de assistente enthousiast en zie ik daar nu een klein sadistisch lachje om haar mond. Met een pijnlijke kont vertrekken we naar de volgende afspraak…

De Bank! Ze waren op het heerlijke idee gekomen op een kopie van je legitimatiebewijs in het kader van de fraude-bestrijding. In eerste instantie dacht ik dat het op vrijwillige basis was, maar een vervolgbrief drong nog iets meer aan. Daarna reden we even langs F, even checken hoe het met onze vriendin staat die met een beroerte in het ziekenhuis ligt. Ze is nog steeds deels verlamd en kan nog niet praten, maar haar toestand is tenminste stabiel. Donderdag gaan we weer even langs.

Aangezien het gisteren Pasula-dag was, besloten we haar te verrassen met een bezoek. Nu kunnen we even bellen dat we eraan komen. Maar het is veel leuker om dat niet te doen. Hopelijk pakken we dan nog een restje ochtendhumeur mee. En ja hoor, we hadden mazzel. Pas na 5 minuten werd de deur geopend door een schaarsgeklede prinses Pasula in een ochtendjas. Na het gebrom dat we beter eerst hadden kunnen bellen en dat we niet zo vrolijk moesten doen, stoof ze naar boven. Even later kwam ze fris gewassen weer naar beneden. En wat bleek? Ook haar ochtendhumeurtje was weggespoeld. We konden Almere onveilig gaan maken. We ging eerst een hapje eten in een eetcafe waar Pasula goede ervaringen had. Nou, dat hoefde niet meer. De toiletten waren onbegaanbaar wegens de stank en vanaf mijn plekkie kon ik zo in de keuken kijken. Ik had een broodje hamburger, Wim een uitsmijter en Pasula een zacht broodje met eiersalade. Nou, mijn eetlust verging toen ik zag wat er allemaal met mijn hamburger gebeurde. Bovendien kreeg Pasula een keihard doorgebakken pistoletje… Het was dan ook niet zo vreemd dat ik later behoorlijke last van mijn darmen kreeg. Daarna was het winkeltje in, winkeltje uit. Ga maar nooit winkelen met Pasula en Wim want die twee hebben een smaak… dat is onbetaalbaar. Jasjes van een paar honderd euro is niks. Uiteindelijk werden het chocoladeletters en wat penguin-spulletjes. Oh ja, en foto’s. De ondergaande zon toverde de hele lucht roze en Pasula slaakte een gilletje en greep meteen naar haar fototoestel. Dat loopt niet snel als iemand om de paar meter een foto maakt. Maar eerlijk is eerlijk, de foto’s zijn mooi geworden en te bewonderen op de website van Pasula. De dag was nog niet om. Next stop…Het tuincentrum!

Sinds kort zit er in Almere ook een tuincentrum Overvecht. Nu kunnen wij geen tuincentrum overslaan met Kerst en ook hier was er weer een mooie kerstmarkt. Het lukt ons maar niet om met lege handen weg te gaan van een kerstmarkt. Elke keer nemen we ons voor om niks te kopen, maar dat wil maar niet lukken. Ook gisteren weer niet. Wim had wat mos gekocht om stukjes mee op te maken. Ook zagen we heel mooie blauwe blauwe kerstverlichting voor in de boom. Wim en ik waren er verrukt van, maar de prijs van 35 eurootjes hielden ons toch tegen. Ik ga me daar zo’n 80 gulden neer tellen voor 80 lichtjes. Maar ook Pasula leefde zich helemaal uit en ik weet nu hoe haar boom er dit jaar uit gaat zien.

Daarna was het tijd om naar Lelystad te gaan. Na de maaltijd hebben we een leuke film gekeken, Bad Santa.. En daarmee kwam een einde aan een volle dag.

Gegevens

Gisteren vermeldde ik al dat een vriendin van ons een herseninfarct heeft gehad. Gisteren zijn we even naar het ziekenhuis geweest. Haar toestand is gelukkig stabiel, maar ze is aan de rechterkant verlamd, kan niet praten en was nog niet goed bij kennis. Alleen de toekomst kan uitwijzen hoever ze opknapt. Daar kunnen ze nu nog niks over zeggen.

Als zoiets ergs in je nabije omgeving gebeurt, ga je de betrekkelijk van het leven inzien. De domheid waar mensen zich druk over kunnen maken. Hele volksstammen maken zich druk over een doodgeschoten musje terwijl ze ‘s avonds wel hun biefstukje naar binnen werken of die rottige mug doodslaan. Gisteren op het werk heb ik een collega flink de les gelezen. Haar computer was vastgelopen en ze zou hooguit 10 minuten werk kwijt zijn. Nou…. Het leek alsof de wereld verging. Woedeuitbarstingen, schelden en een gezicht dat op onweer stond. Ik heb haar netjes geholpen en het bleek dat ze uiteindelijk niks kwijt was. Ze wou alweer kwaad weglopen zonder een bedankje of zo. Ik heb haar toen even flink de les gelezen dat men zo niet met collega’s dient om te gaan en dat ik hier niet van gediend was.

Ik moet zeggen… Dat lucht op. Dat moet ik meer doen.

  1. Verdrietig
  2. Een beetje van mezelf…

Pagina 20 van 88

Joomla templates by a4joomla