- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Vandaag is het dan zo ver. Halloween!!! Een feest dat vooral in Amerika zeer populair is en waarbij verklede kinderen langs de deuren gaan om snoep te collecteren, het Trick-Or-Treat-en. Hier in Nederland speelt het een stuk minder. Sommige mensen versieren hun huis wat met pompoenen of andere prullaria maar dan heb je het wel gehad. Voor mij houdt Halloween in dat ik eindelijk mag spoken. Rond Halloween wordt vanuit een buurthuis in Amsterdam dan een spokentocht in een nabij gelegen bos gehouden. Zo’n 6 groepen van 6 man lopen dan mee. Er staan dan een stuk of 6 opdrachten en door het bos lopen de “spoken” rond om de mensen eens goed de schrik op het lijf te jagen. Afgelopen zaterdag mocht ik weer spoken, na 2 jaar een “loopspook” te hebben gespeeld, mochten Wim en ik dit jaar bij een spel gaan staan. Maar eerst moesten we verkleden en ons schminken. Ik koos voor een zwart gewaad met kap en liet mijn gezicht knaloranje schilderen met zwarte bliksemflitsen. Het leuke was dat Frank ook dit jaar weer schminkte, het was de eerste keer na de vakantie dat ik hem weer zag en het was meteen weer ouderwets gezellig. Wim trok een soort van panterpak aan met heel lieve oortjes en bovendien kreeg hij ook een soort van kattenkop. Dat was niet eng!!! Dat was lief!!!
Wij spoken werden eerder met een kluitje het bos in gestuurd, met uitzondering van wij met een aantal andere spoken. Wij werden met een kluitje het riet in gestuurd, letterlijk. Er moest namelijk een vlot aan een touw geïnstalleerd worden. De lopers moesten namelijk als laatste test met een vlot een zeer brede sloot oversteken. Het leuke was dat de spoken die hier mee hielpen OOK met het vlot naar het bos moesten. Het was dat ik al knaloranje was, want ik zweer je… Daaronder was ik behoorlijk pips. Met mijn behoorlijke watervrees moest ik naar de overkant en stel voor dat het vlot mijn gewicht niet zou houden. Nee, ik was niet blij. Het zal trouwens wel een leuk gezicht zijn geweest. Zo’n grote reus (1.95m) in zwart gewaad en oranje kop, die in het donker over het water zweefde.
Eenmaal in het bos beland gingen Wim en ik naar onze plek. Wij hadden “De Poel der Verderfs”. Normale stervelingen konden daar niet lopen maar zouden wegzinken en een duizend doden sterven. Alleen met de magische latten konden de stervelingen oversteken. Mijn trouwe Beëlzebub (Wim) kwam dan met twee latten met 6 lussen erop aangesjokt. Hier mochten de mensen dan op plaatsnemen en zo snel mogelijk naar de andere kant lopen. Dat gaat gegarandeerd mis. Veel valpartijen, lachen en dikke lol. En ik zat helemaal in mijn rol, ik zette mijn valse demonische stem op, lachte de mensen uit en mocht heerlijke valse opmerkingen maken. Allemaal ter verhoging van de feestvreugde.
Maar het was niet altijd dikke lol, Er lopen tenslotte ook spoken rond in het bos en af en toe hoorde je de ijselijke kreten van iemand die zich weer een hoedje was geschrokken. Er liep o.a. een maniak met een echte kettingzaag rond (zonder ketting dan maar wel met het echte geluid), daar gingen vele voor op de loop. Verder sprongen er allerlei monsters uit de bosjes, stonden er grafstenen en ga zo maar door. Ook wij hadden ons eigen spook. Aan het begin van onze opdracht hadden wij nonchalant een zeil langs de kant van het pad neergelegd met een spook eronder. Als de mensen dan aankwamen lopen en ons zagen, hadden ze alle aandacht voor de opdracht en als spook dan onder het zeil vandaan kwam… Ik heb echt in een duik gelegen. Er kwam een groepje aan met een stelletje jongeren tussen de 16 en 18. Natuurlijk waren de jongens stoer en zouden de meisjes wel beschermen. Een zo’n stoer gozertje liep voorop met een lantaarn. Ons spook kwam te voorschijn en dat lefgozertje schrok me daar toch. Hij maakte een sprongetje de lucht in en slaakte een doodskreet uit. Nou…. Je kon mij wegdragen. Ik heb hem recht in zijn gezicht uitgelachen…. Slecht van mij he, maar ik lag echt helemaal dubbel. Ja, volgend jaar doe ik weer mee.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Ik word niet goed, hier achter mijn bureau. De verhuurder van het kantoorpand waarin we zitten heeft besloten om het gebouw eens goed te verbouwen. Het gevolg? Ze zijn de vloer aan het verwijderen met twee van die joekels van drilboren. Ik zit hier echt te shaken op mijn stoel, begin wat dovig te worden en telefoon aannemen of een gesprek voeren is uit den boze. Ik kan geen eens telefoon aannemen want ik moet mij met beiden handjes aan het bureau vasthouden voordat ik uit mijn stoel tril…. Helpie….
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Jullie hebben een paar dagen niks van mij gehoord. Niet zo vreemd want het is behoorlijk druk op het werk. Iedereen krijgt nu van die prachtige flatscreens en dat betekend werk ten over voor de afdeling Automatisering.
Maar goed, van de week stapte ik zoals gewoonlijk in het treintje, in bezit met Spits en Metro. Ik bekijk de voorpagina en kijk met mijn nuchtere maag tegen een aantal ontblote dames aan met alleen hun ondergoed aan. Heeft de Playboy nu ook een dagelijkse ochtend-editie.? Nee, Metro besteedde aandacht aan “De week van de lingerie”. En dat betekende dus 6 pagina’s met dames ondergoed en slecht één pagina besteedde aandacht aan het heren-ondergoed. Leuk voor de perverse oude mannetje’s in de trein die op de vroege morgen al aan hun trekken komen, maar hoe zit het met de mode-bewuste man? Hetzelfde geld voor die bestel-catalogussen als Wehkamp, Neckermann en de Otto. Bijna honderden pagina’s met vrouwenkleding, ondergoed en andere accessoires. En weer komen de mannen er bekaaid af met een beperkt aantal pagina gevuld met kleding, waarvan de helft bestaan uit lelijke driedelige pakken en slips uit het jaar nul. De mannen zijn in de loop der jaren modebewuster geworden en laten hun lange onderbroeken niet meer door hun vrouw kopen. Nee, ook mannen houden van mooi ondergoed, niet alleen op het lichaam van hun partner maar ook op hun eigen lichaam.
Wie heeft trouwens “Week van de lingerie” bedacht? Elke keer is er wel weer “Een week van..” is het niet van Willibrord dan is het wel van het brood, vluchteling, het kind of ik weet niet wat. Het volgende is “De week van het bedreigde kiele-kiele vogeltje”? Nee dan komen de vaders en moeders van Nederland er maar bekaaid af, zij mogen maar één dag hebben. Of breng ik Nederland op een idee en hebben we zo meteen in plaats van een vader- of moederdag een vader- of moederweek?
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Zo, gisteren was ik een lekker dagje vrij. Ik moest gisterenochtend even naar de huisarts omdat ik al een week lang last van geïrriteerde ogen heb, en omdat ik diabetes heb moet je voorzichtig zijn. Gelukkig kon de dokter geen erge dingen constateren. Mijn ogen waren een beetje geïrriteerd (kon ik hem ook wel zeggen). Ik heb dus kunsttranen gehad omdat mijn ogen niet goed vochtig waren en ik kreeg ook een verwijsbrief voor diabetes-controle bij de oogarts mee.
De rest van de dag had ik lekker vrij genomen. Het is af en toe lekker om een dagje helemaal niks te doen. Wat te computeren en filmpje kijken. En dat heb ik gisteren ook lekker gedaan. Het was gisteren behoorlijk koud, niet alleen buiten maar ook binnen en ik kon er niet meer omheen. Voor het eerst na de zomer heb ik de kachel aangestoken. Voor mij toch een teken dat het mooie weer definitief voorbij is. Niet zo vreemd ook want we zitten alweer bijna aan het einde van oktober. Over een dikke twee maanden is het alweer kerstmis. Je merkt het aan alles, als ik nu ‘s morgens de deur achter mij dichttrek is het nog pikkedonker en goed fris buiten. De winterjassen kunnen weer uit de kast, heerlijk!! Het wachten is nu op de eerste sneeuwval…
Ik wens jullie allemaal een heel prettig weekend.