- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Iedereen heeft wel zo zijn eigen angsten. Fobieen die hen al sinds hun kinderjaren achtervolgen. Of het nu angst is voor hoogte, spinnen, wespen, kleine ruimtes of examens. Ook ik ben behept met zo’n fobie die mij m’n hele leven lang begeleidt. Ik ben bang voor water. Als sinds heel klein kind kregen mijn ouders mij met pijn en moeite over een brug of in de buurt wat water. Dat is heel ongemakkelijk als je bent opgegroeid in Amsterdam met al zijn grachten. En zelfs nu ga ik niet graag over een brug en langs de kant lopen is helemaal uit den boze. Zwemmen doe ik alleen in het zwembed en nooit dieper dan 1.80m. Zwemmen kan ik wel redelijk, dankzij het schoolzwemmen. Na het oefenen in het pierebadje mocht ik dan eindelijk in het diepe. Alle kinderen moesten in het bad springen en een stuk zwemmen. En toen was het mijn beurt, trillend van de zenuwen stond ik langs de kant. Zal ik wel? Zal ik niet? Ik weet niet hoe het met de zwemleraren nu zit, maar toen Jeffie klein was waren het etterbakken. Beslissen hoefde ik niet meer, ik kreeg een “bemoedigend zetje” en Jeffie belandde in het water. Correctie: Jeffie belandde onder water. In al mijn uitgangen stroomde het water. Water in mijn mond, neus, oren en ogen. Paniek, heftige paniek. Maar een van die zwemleraren had mij al beet met zo’n haak onder mijn kin en hoestend en proestend zorgde ik dat ik zo snel mogelijk naar een trap kwam. Ze konden daarna hoog of laag springen. De kleine Jef ging nooit meer tijdens het zwemles het diepe in.
Zo’n angst zit diep geworteld en met regelmatig komt het boven borrelen. Zo vindt ik het een crime om langs water te rijden. Ik zit dan met zweethandjes en gefixeerd op de weg achter het stuur. Langs een gracht parkeren? Amenooiniet!!! Daar heb ik Wim voor. Vrijdagavond gingen Frank, Wim en ik een avondje weg. Een vriendin van ons, Jelly, zit sinds kort bij een toneelgezelschap en vrijdag had ze haar debuut. Reden voor een kijkje. De weg bracht ons naar Oostknollendam. Reageer je nu net zo lacherig als ik? Ja, Oostknollendam bestaat echt en ligt heel knus naast… Juist! Westknollendam. Een boerengehucht boven de rook van Amsterdam, in de buurt van Krommenie. Via de routeplanner ongeveer opgezocht A8-N8-N246 en dan zou het wel aangegeven worden. We moesten er om half negen zijn, dus in het donker eerst Frank opgepikt en toen A8-N8-N246 en werkelijk… Oostknollendam werd aangegeven op de bord. Ik hoefde dus alleen de borden maar te volgen, appeltje eitje toch? Fout!!! Helemaal fout. Op een gegeven moment liep de weg vlak langs een brede vaart. De eerste zweetdruppeltjes stonden op mijn voorhoofd. Maar het werd nog erger toen de weg in een soort van dijkje overging met aan de ene kant de vaart en de andere kant een soort van afgrond met daaronder een fietspad en een soort meertje. Bovendien versmalde de weg zich tot een rijbaan waar geen twee auto’s elkaar konden passeren. Nee he, dat heb ik weer. Als wensen waarheid werden, waren Jelly en haar hele Oostknollendam van de kaart gevaagd na mijn vervloekingen. Zonder kleerscheuren kwamen we aan in het gehucht dat Oostknollendam heet, een langgestrekt dorp aan een brede vaart. Het leven in Oostknollendam moet niet makkelijk zijn. Een winkel heb ik niet gezien, laat staan dat er een disco of bioscoop is. Nee, men moet het daar doen met een dorpshuis. En dat was ook de plek waar de toneelvoorstelling was. Toen we daar binnenliepen draaide alle nekken zich om naar ons. Tja, drie nichten in Oostknollendam, dat moet de voorpagina van het plaatselijk sufferdje toch halen. Ik tuurde terug de zaal in, het leek wel een bejaardesoos. Alle oude knollen waren aanwezig met her en der een zeer jong knolletje van het mannelijk en vrouwelijk ras waar duidelijk de hormonen doorheen gierde en de aantrekkingskracht voor het andere geslacht te aantrekkelijk was, wat resulteerde in bravourpraatjes en puttertjesgedrag.
Ik wou wraak op Jelly, dat krengetje moest het geweten hebben van het water. Hoewel ze zelf niet in Oostknollendam woont, oefent ze er wel elke week. Jelly had tegen Frank gezegd dat we niet op de eerste rij moesten gaan zitten omdat ze anders zenuwachtig zou worden als ze ons kon zien. Eerste rij… Here I come… Helaas was de eerste rij helemaal bezet maar de derde rij was nog vrij. Genoeg voor mijn wraak. Nou zijn Frank, Wim en ik niet van die kleintjes en met mijn lengte van bijna twee meter en een breed postuur krijg ik nogal commentaar in bioscopen en theaterzalen. De oude knolletjes achter ons konden dus niks meer zien. We besloten om toch maar naar achteren te verhuizen. Mijn wraak op Jelly zou nog wel komen. Het uiteindelijke toneelstuk was heel leuk om naar te kijken en stond voor amateurtoneel op hoog niveau. En Jelly? Jelly verweerde zich kranig op het podium tijdens haar debuutvoorstelling. Die Jelly komt er nog wel. Een lang applaus viel de 5 spelers aan het einde ten deel, welverdiend. Maar ondertussen zaten mijn gedachten ergens anders. Want ik moest Oostknollendam ook weer verlaten, via hetzelfde enge weggetje langs het water.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Het heerlijk avondje komt al snel naderbij. De kerstboom kan al bijna opgetuigd worden en vanmorgen zag ik het ijs alweer op de autoruiten zitten. De tekenen dat de winter in aantocht is. De kale bomen, wintertijd en regen hebben ons de laatste tijd al laten weten wat de zomer over is. Is dat erg? Welnee want de winter brengt ook zoveel goeds met zich mee. Een van die leuke dingen is dat je je weer te goed mag doen aan de winterkost. Heerlijke stamppotten, warme chocolademelk en natuurlijk de overheerlijke erwtensoep. Ja voor erwtensoep kan je mij ‘s nachts wakker maken. Nu is er een probleem. Ik lust absoluut geen vet vlees en je wilt niet weten wat sommige mensen door hun erwtensoep gooien. Als ik na een hap al op een stuk glibberig vet bijt, heb ik al gegeten en gedronken. Voor al die mensen die dat ook hebben volgt hier het recept voor de heerlijkste en bovendien vetvrije erwtensoep waar je je vingers bij aflikt:
Erwtensoep
1 pond prei fijngesneden,
1 knolselderij in kleine blokjes gesneden,
1 winterwortel fijngemaakt,
1 ½ kilo krabbetjes,
2 rookworsten,
2 pakken spliterwten,
6 rundvleesbouillontabletten,
4 liter water,
zout en maggi naar smaak,
Was de groenten en snijd deze klein. Doe het water in een grote pan en voeg de bouillontabletten erbij. Spoel de krabbetjes af en kook heel zachtjes de krabbetjes in ca. 3 uur. Ze vallen dan ook ECHT van het bot. Haal de botten en het vlees er uit met een schuifspaan. Zeef de bouillon. Doe de spliterwten in de bouillon, voeg de ui, wortel, knolselderij en de prei toe. Laat ca. 2 ½ uur zachtjes pruttelen. Pluk het vlees van de botten en verwijder al het vet en voeg het vlees aan de bouillon, en laat nog een half uurtje meepruttelen. Is het echt te dik voeg je nog wat water toe. Voeg als laatste de worst toe, snij deze in plakjes. Voeg zout en maggi naar smaak toe.
Natuurlijk is de erwtensoep de volgende dag nog lekkerder.
P.S.
Ik kom net bij de huisarts vandaan. Het blijkt dat mijn borst opgezwollen is en buik en borst pijnlijk is. De dokter denkt aan een infectie en er wordt nu een longfoto gemaakt en er vindt een uitgebreid bloedonderzoek plaats. Ik wacht maar af.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de beterschapwensen die jullie de laatste tijd hebben uitgesproken. Ik doe het momenteel even wat kalmer aan. Gelukkig zit er wel enige verbetering in maar ik voel mij bij lange na nog niet beter. Vorige week woensdag moest ik dus naar de huisarts. Ik had weer die oude arts die de vorige keer al zo zeurde over mijn neusgaten. Ik had er dus weinig vertrouwen in. Maar goed, volgens hem was het waarschijnlijk een ontsteking in de buurt van mijn maag/slokdarm/longen/hart of galstenen. Ik moest dus weer naar het ziekenhuis om bloed te prikken en vrijdag bellen voor de uitslag. Ik bel dus vrijdag en wat denk je? Juist, alles goed. Het kan zelfs niet beter.
Ondertussen begin ik mij hier een echte hypochonder te voelen. Verbeeld ik mij die pijn? Waar komt die koorts vandaan als het geen ontsteking is? Gisteren dus maar weer gebeld om een nieuwe afspraak te maken. Nu is het niet makkelijk om een afspraak met de huisarts te maken. Allereerst krijgt men een antwoordapparaat, tenminste dat is maar te hopen want vaak is het nummer ook gewoon in gesprek. Je moet dan het hele bladeriebladerie verhaal aanhoren. Herhalingsrecepten voor 11 uur langsbrengen en afspraken voor de dokter kunnen alleen tussen 2 en 4 uur gemaakt worden. Ik kijk voor de zekerheid even op de klok, 5 over 2. Na het bandje wordt ik in de wachtrij geplaatst… voor 15 minuten!!! Eindelijk ben ik aan de beurt, vriendelijk geef ik aan een afspraak voor de dokter te maken. Nou dat kon hoor. Aankomende vrijdag om 9 uur kan ik terecht. Mijn hemel!!! Ik kan dan wel dood en begraven worden. Eerder kon echt niet want de dokter zat al de hele week vol. Nou ja, dat klein weekje red ik ook nog wel. Maar het is wel belachelijk dat ik 4 dagen moet wachten!!!
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Ondertussen zit ik alweer een tijdje in de ziektewet en het gaat wat beter met mij, gelukkig. Vandaag heb ik de bloeduitslagen gehad en die waren goed, maar waar komt dan die pijn op mijn borst en rug vandaan? Toch nog maar even een afspraak met de huisarts maken. Nu ik het wat rustiger aan moet doen heb ik wel wat meer tijd om achter de pc te zitten. Natuurlijk met tussenpozen want lang hou ik het niet vol. Helaas hebben we ook niet een echte luie computerstoel maar zitten we op een oude eetstoel voor de PC, comfortabel is anders.
Ik weet niet hoe iedereen er achter is gekomen dat ik thuis ben want ik word gebeld door iedereen. Net ook weer. Een vriend met computerproblemen. Hij heeft net ADSL en krijgt het niet aan de gang. Computerdokter Jef to the rescue. Ik pak de telefoon en ga op de stoel achter de computer zitten. En dan, een luid gekraak. De zijkant van de stoel vallen opzij en met zitting en al val ik zo’n 50 cm naar beneden. Plof… “Begane grond, herenondergoed, damescorsetten en uitgang…” Verdaasd zit ik op de grond, nog steeds op de zitting. Die was zacht dus de landing was pijnloos. Ik heb de telefoon nog steeds in de hand en aan de andere kant hoor ik voorzichtig zeggen “Volgens mij viel je ergens van af”. Ik doe heel stoer en wuif alles weg. Na het telefoongesprek besef ik eigenlijk wat er gebeurd is en dat ik er goed van af ben gekomen. Het hout van de stoel was namelijk gespleten en daar had ik mij behoorlijk aan kunnen bezeren. Wel merk ik dat ik mijn borst/rug weer heb geblesseerd want de pijn is een stuk erger. En was dat een duidelijk teken van de stoel dat ik wat meer op mijn gewicht moet letten? Ach, het was even een schrik maar nu kan ik er wel om lachen.