- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Dinsdag was de eerste echte lentedag en dat moet gevierd worden. Dus stonden Wim en Pasula klokslag vier uur aan mijn bureau. Zo’n zonnige en warme dag kan je alleen maar eindigen aan het Noordzeestrand. Ik sloot dus snel mijn PC af en wij vertrokken richting de kust. Het werd uiteindelijk Zandvoort. De auto werd neergezet, de meter betaald en toen liepen we naar het strand waar de golven ons luid geruis begroette. Maar het begon al goed, want Pasula zette amper een stap op het mulle zand of haar knie sputterde tegen. Na een paar pijnlijke stappen en wat geschreeuw stond ze stil. Op dat moment lagen er twee leeggelopen ballonnen voor haar voeten met daarop “gefeliciteerd 40 jaar”. Was zit soms een teken van boven, zijn dit de eerste tekenen van Pasula’s aftakeling? Wij lagen in ieder geval krom, niet van de ouderdom maar van het lachen. En ook Pasula was al snel haar pijnlijke knie vergeten toen ze bij de kustlijn kwam en alle vogels begon te fotograferen. Was is het toch een klein foto-monstertje, niet alleen de vogels gingen op de foto maar ook enkele zeer prettig ogende voorbijgangers. Wat was het heerlijk om daar aan de kust te lopen. De kabbelende golven, het ruisen van het water, het krijsen van de meeuwen. Je komt helemaal tot rust. Terwijl Wim en ik in een rustig tempo liepen, moesten we toch regelmatig op Pasula wachten die de wereld alleen maar zag door de oog van haar camera. Terwijl je daar zo aan de kustlijn stond, voelde je gewoon je schoenen wegzakken in het natte zand, zo’n grappig gevoel. Echt waar, we genoten alle drie op onze eigen manier en zo hoort het ook. Bij Zandvoort-Centrum ging we weer van het strand af. Eerst was het tijd voor een kopje koffie bij een van de strandtenten. Het weer was nog steeds heerlijk dus gingen we op het buitenterras zitten. De mokken koffie werden geserveerd met een lekker koekje en binnen een mum van tijd werden we overvallen door een horde huismussen, die het op de koekjes had gemunt. Wat zijn dat brutale krengen zeg. Ze aten nog net niet de koekjes van het schoteltje, maar zaten gewoon met zijn allen op armlengte. Toen ze bemerkte dat bij ons niets te halen viel, vloog de hele horde naar een paar tafels verderop, waar andere mensen zaten.
Op de weg naar Zandvoort kwamen we langs een leuk pannenkoekenhuisje en Pasula en ik keken elkaar met een begrepen blik aan. Daar zouden we op de terugweg een stop maken. Pasula en ik zijn dol op pannenkoeken en dit huisje had maar liefst 30 verschillende smaken pannenkoeken, maar helaas is Wim daarin een spelbreker, die ze maar smerig vindt. Maar af en toe moet hij er toch aan geloven. Maar toen we van het strand afkwamen stonden we pal voor een ander pannenkoekenhuis, die maar liefst 60 verschillende soorten had. Deze trok toch wat meer. Maar helaas hadden we niet genoeg geld in de meter gegooid dus moesten we eerst wat geld bijgooien en bovendien moesten we ook nog wat ping-ping pinnen. Daarvoor moesten we eerst Zandvoort inlopen. Het centrum van Zandvoort was een verrassing voor ons. Wat een leuk stadje, we moesten in de winkelstraat naar beneden lopen. En die straat was gevuld met leuke winkeltjes en eettentjes. En wat denk je? Een pannenkoekenhuisje met maar liefst 100!!! Verschillende smaken. Dat is nog beter. Even verderop was een pin-apparaat waarmee de portemonnee bijgevuld werd en we terug moesten naar de auto. Maar helaas, de conditie van een van ons was zo slecht dat diegene amper de heuvel opkwam en daar moest er ook nog een eindje naar de auto gelopen worden. Dat is te veel voor een veertigjarige vrouw met een pijnlijke knie (Oeps, toch verraden…) Ik besloot dus maar vooruit te lopen om de auto te halen en hem in de binnenstad te parkeren. Eenmaal weer in het centrum verheugde ik mij al op de pannenkoek, een van de 100! Maar toen we langs een snackbar kwamen met eigengemaakte friet, was dat te veel voor Pasula die vroeg of dit een leuk tentje was om te gaan eten. Wim, die al lang blij was dat het geen pannenkoekenhuisje was, stemde direct toe. Zucht… Daaaag pannenkoek. Na een portie zelfgemaakte friet en een frikandel besloten we weer terug te rijden naar Flevoland. Maar eerst maakte we een tussenstop naar Weesp, waar het lekkerste ijs van Nederland bij Nelis wordt gemaakt. Met een overheerlijke coupe ijs en een gevuld buikje sloten we weer een heerlijk dagje af. Dit was het eerste en hopelijk niet het laatste zonnige dagje uit van dit jaar.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Nee, ik zag geen twee beren broodjes smeren. Ook zag ik geen beren een aapje oppeuzelen. Laat staan dat ik apen en beren op de weg zag. Nee, gisteren werden wij door onze werkgever getrakteerd op een etentje vanwege onze inspannende werkzaamheden tijdens de interne verhuizing. Met 9 man werden wij om6 uur verwacht in Eetcafe De Beeren in de Koningstraat, vlakbij de Nieuwmarkt. Deze gelegenheid ligt op een steenworp afstand van het Metrostation dus waren 2 collega's en ik veel te vroeg. Maar langzaam maar zeker druppelde iedereen binnen, met uitzondering van degene die de centjes bij zich had. Rond half zeven kwam ze pas aangewaaid. De schranspartij kon beginnen. Natuurlijk werd er gestart met heerlijk versgebakken brood en roomboter.
Nu werk ik met twee collega's… Echt, ik ken weinig mensen die zo slecht eten. Absoluut het type wat de boer niet kent, lust hij niet,maar dan 10 slagen extra. Als het aan hun had gelegen waren we die avond beland bij de FEBO. Met een scheef gezicht en enige walging werd door hun de kaart bekeken. De ene wou geen groente bij zijn tournedos en de ander moest geen soesjes bij zijn vanille-ijs. En veel hebben ze ook niet gegeten, het zou mijd us niks verbazen als ze na het eten alsnog een tussenstop hebben gemaakt bij een snackbar.
Maar het was erg gezellig en het eten was redelijk. Ik begon met een aspergesoep vooraf. Deze viel wat tegen. De smaak was flauw en wat laf. Warm aspergekookvocht met een scheut room erdoor. De asperges waren trouwens ver te zoeken in de soep. Maar liefst 2 kleine snippers kon ik vinden. Gelukkig was het hoofdgerecht een stuk beter. Kalfsvlees met parmaham. Het geheel werd afgemaakt met heerlijke roergebakken groente en een zelfgemaakte pesto. Zeker de moeite waard. Helaas viel het nagerecht ook een beetje tegen. Ik ben dol op chocolademousse. Deze hoort lekker luchtig te zijn en hoort in je mond een ware chocolade-explosie te veroorzaken. Deze mousse lag als een blok op je maag en was bovendien korrelig van structuur. Maar goed, men mag een gegeven paard niet in de bek kijken en bovendien was het gezelschap zeer aangenaam. Het was met recht bere-gezellig!!!
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Twee keer per jaar dan begint het te kriebelen. Dan wil ik de keuken in om uitgebreid te gaan kokkerellen. Dat is met Kerst en met Pasen. Met Pasen is het sinds een paar jaar traditie om een zeer uitgebreide Paas-brunchdiner te maken. Dat is een paar jaar geleden begonnen. Ik zat toen nog bij de lokale radio-omroep en dat jaar gingen we met een aantal radio-vrienden op vakantie naar Denemarken. Het idee werd toen geopperd om onder het genot van een paasbrunch de vakantie te bespreken. Helaas zien we de radio-vrienden niet meer, maar de traditie van de paasbrunch heb ik overgenomen en in ere gehouden. En elk jaar staat er weer een uitgebreide maaltijd op tafel en worden er vakantieplannen besproken. Ook de vakantieploeg van dit jaar was aanwezig, aangevuld met Pasula & eega en een goede vriend.De pret begint al weken van te voren, het uitzoeken van lekkere recepten. Het begint met een lange lijst van recepten, waarin steeds meer weggestreept wordt. En dan begint het grote koken, ik heb van zondagmorgen 7.00 uur t/m 21.00 uur in de keuken gestaan en tweede paasdag ging ik om 7.00 uur verder tot een uurtje of 14.00. En toen kon iedereen aanvallen. 12 man dook op het eten af. Helaas mocht ik er zelf amper wat van eten maar het was een plezier om te zien hoe anderen er van genoten. Wat de pot schafte? Hier volgen alle hapjes:Chocolademelkbrood, Pestobrood, Kokosbollen, Muffins met banaan en rozijnen, Chocolade-muffins, Wraps met mosterd-roomkaas en rosbief, Empanada’s met pittig gehakt, Gevulde eieren, Hartige taart met kaas en zongedroogde tomaten, Fudge brownies, Tiramisu, Arretjescake, Hartige taart met ui en salami, Amerikcan pancakes, Zalmmousse, Stoofpeertjes, Gehaktbrood met pijnboompitten en abrikozen, Chocoladetruffels, Empanadas met kaas en tomaat en een Paastaart.Nadat iedereen zijn buikje rond had gegeten, moest er natuurlijk even wat gelopen en getraind worden (door sommige) om het eten te laten zakken… We besloten de trimbaan langs te lopen, dolle pret natuurlijk. Eenmaal terug besloten de meeste nog een tweede portie te nemen. Maar helaas het eten is niet op en dus zullen we de komende dagen nog genieten van al het lekkers dat is overgebleven. Hier volgen een aantal foto’s van het eten.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Jullie zullen het ondertussen wel gemerkt hebben. Mijn activiteiten in web-log zijn tot een minimum teruggebracht. Niet omdat ik het zat ben maar omdat hier eigenlijk niks loopt zoals het moet. Vrij druk op het werk en bovendien wilt mijn lichaam niet meer wat ik wil, wat resulteert in o.a. een tennis-elleboog en RSI. Dus voorlopig even minder logjes en bovendien ben ik niet in de gelegenheid om veel bij jullie te reageren. Het is vervelend maar het is eventjes niet anders.